Terug in Austin
Woensdagochtend was het dan weer zover: terug naar Texas. Om 8 uur stond ik op Schiphol en moest ik mijn bagage af gaan leveren (ik was al ingechecked). Dit zou eventjes tricky worden, aangezien ik twee koffers had, waarvan er eentje 2.5 kilo te zwaar was. Door ze echter tegelijk op de band te zetten had de juffrouw achter de balie niets door (of vond ze het niet erg), en hoefde ik dus niet bij te betalen. Vervolgens moest ik door de paspoort-controle. Hier stond een enorme rij voor (in vertrekhal 2) dus besloot ik naar vertrekhal 3 te lopen om te kijken of de rij korter was. Dat was zo en ik was dus zo door de controle. Natuurlijk even de tax-free shops uitgechecked en een flesje (1 liter) Glenfidich 12 jaar oud op de kop getikt voor 21 eurootjes, en op naar het vliegtuig. Ik vloog met een 747-400 combi (dus half vracht half passagiers), en had geregeld dat ik bij de nooduitgang zat. Ik had er alleen even geen rekening mee gehouden dat in de deur van de nooduitgang zo'n groot luchtkussen zit opgevouwen en dat je dus niet aan het raam moet gaan zitten. Bovendien zat ik naaste een chinees en een arabier, die beiden bespaarden op hun deodorant (en eentje was al ladderzat). Gelukkig had ik al bij het instappen een gezellig praatje gemaakt met de stewardess, die vervolgens naar mij toe kwam en me wees op een vrij plek aan het gangpad bij een andere nooduitgang. Ik ben dus snel verkast.
Mijn buurman daar was een Nederlander die scheeps-schroeven repareerde en daarvoor in Houston moest zijn. Hij was niet bepaald de meest intelligente man, maar hij was wel heel vriendelijk en hij kon absoluut zijn mond niet houden.
De vlucht was verder prima. De service van KLM is niet te vergelijken met die van United: het eten was zowaar goed eetbaar, het bier gratis, een gratis cognacje bij de koffie, echt helemaal top. Bovendien waren de stewardessen ook heel aardig en dachten ze met me mee door mijn buurman rijkelijk van rode wijn te voorzien zodat hij wat stiller werd. Mijn buurman vond dat op zijn beurt helemaal geweldig want volgens hem kostte die wijn uit Chili wel 60 euro per fles (waar ik natuurlijk niet op in ging).
In Houston aangekomen moest ik mijn bagage opnieuw inchecken (dat kon op de een of andere manier niet automatisch), maar dat kostte me niet zoveel tijd omdat je toch je bagage zelf door de duane moet begeleiden. Mijn zwaarste koffer was nu inmiddels meer dan 3.5 kilo te zwaar (er zat nu een liter whiskey bij), maar ook ditmaal leverde me dat geen problemen op.
Mijn vlucht naar Austin werd vervolgens wel met 2 uur vertraagd vanwege noodweer wat ineens uitbrak boven het vliegveld.
Met twee uur vertraging kwam ik dus uiteindelijk aan in Austin waar Justin me al stond op te wachten. Een paar minuten later was ik thuis, waar ik maar meteen probeerde of mijn auto nog zou starten. Dat deed hij als een zonnetje, dus dat was alvast 1 zorg minder.
Toen ik mijn appartementje binnenkwam, viel me meteen op dat er een 50 inch tv stond. Al snel kwam ik er achter dat ik een nieuwe huisgenoot heb, en na even wat geshopt te hebben (ontbijt e.d.) kwam ik thuis en was hij er. Hij is 19, doet een studie 'film' (vraag me niet precies wat het is) en is in tegenstelling tot mijn vorige huisgenoot wel heel sociaal. Een mooie meevaller dus!
Binnenkort meer.
Mijn buurman daar was een Nederlander die scheeps-schroeven repareerde en daarvoor in Houston moest zijn. Hij was niet bepaald de meest intelligente man, maar hij was wel heel vriendelijk en hij kon absoluut zijn mond niet houden.
De vlucht was verder prima. De service van KLM is niet te vergelijken met die van United: het eten was zowaar goed eetbaar, het bier gratis, een gratis cognacje bij de koffie, echt helemaal top. Bovendien waren de stewardessen ook heel aardig en dachten ze met me mee door mijn buurman rijkelijk van rode wijn te voorzien zodat hij wat stiller werd. Mijn buurman vond dat op zijn beurt helemaal geweldig want volgens hem kostte die wijn uit Chili wel 60 euro per fles (waar ik natuurlijk niet op in ging).
In Houston aangekomen moest ik mijn bagage opnieuw inchecken (dat kon op de een of andere manier niet automatisch), maar dat kostte me niet zoveel tijd omdat je toch je bagage zelf door de duane moet begeleiden. Mijn zwaarste koffer was nu inmiddels meer dan 3.5 kilo te zwaar (er zat nu een liter whiskey bij), maar ook ditmaal leverde me dat geen problemen op.
Mijn vlucht naar Austin werd vervolgens wel met 2 uur vertraagd vanwege noodweer wat ineens uitbrak boven het vliegveld.
Met twee uur vertraging kwam ik dus uiteindelijk aan in Austin waar Justin me al stond op te wachten. Een paar minuten later was ik thuis, waar ik maar meteen probeerde of mijn auto nog zou starten. Dat deed hij als een zonnetje, dus dat was alvast 1 zorg minder.
Toen ik mijn appartementje binnenkwam, viel me meteen op dat er een 50 inch tv stond. Al snel kwam ik er achter dat ik een nieuwe huisgenoot heb, en na even wat geshopt te hebben (ontbijt e.d.) kwam ik thuis en was hij er. Hij is 19, doet een studie 'film' (vraag me niet precies wat het is) en is in tegenstelling tot mijn vorige huisgenoot wel heel sociaal. Een mooie meevaller dus!
Binnenkort meer.
Posts
0 reacties.:
Een reactie posten