StuD-zeilen

Na mijn vorige post ben ik druk in de weer geweest met Golf. Ik heb zo'n 2 keer in de week les in Wijchen (bij Nijmegen) en zit dan ook meestal dinsdag-donderdag bij mijn moeder in 's-Hertogenbosch.
Behalve golf, heb ik wat borrels gehad en ben ik ook enkele keren met mijn vader mee de kroeg in gedoken op vrijdagavond. Daarnaast ben ik op bezoek geweest bij Vopak (waar ik mijn afstudeerstage gedaan heb). Erg leuk om iedereen weer te zien en te horen dat het project nog steeds gestaag vordert.

Midden was ik door Richard (bestuursgenoot van StuD) met de rest van het bestuur uitgenodigd om te komen zeilen in Zeeland (nouja, eigenlijk nog net Zuid-Holland). We zouden compleet geweest zijn als Marc niet met een of andere slappe smoes was gekomen dat hij in Seattle zat (ik ben toch ook speciaal uit Texas gekomen???).

Enfin, ik had met Freke afgesproken dat ik haar van station Leiden zou afhalen om vervolgens Ghys thuis op te halen en door te rijden naar Nieuw-Beijerland. Het was typisch Nederlands zomerweer (lees: hoosbuien), dus dat beloofde veel goeds (not!).

Bij de boot aangekomen bleek dat Ries een riant onderkomen op het water had en dat we met gemak de hele dag in de kajuit konden kaarten. Gelukkig klaarde het weer redelijk op en konden we het water op. De wind was wat aan de zwakke kant, wat voor die-hard zeilers niet fijn is, maar voor een relaxed zeiltochtje was het prima.

Schipper Ghys

Chiller Ghys

Ook Freekje en Ries konden heerlijk relaxen

Toen na een tijdje de wind vrijwel helemaal ging liggen besloten we dat het een mooi moment was om even voor anker te gaan en de boot te boenen. (er zaten wat algen op de waterlijn die we er af hebben gepoetst). Het water was in eerste instantie behoorlijk fris, maar na enige tijd wende dat wel.

En eenmaal op de kant was je zo droog dankzij de zon die toch van de bewolking gewonnen had. Natuurlijk moest er verder gechilled worden, dus had Ghys hapjes verzorgd die gretig aftrek vonden:

En aangezien onze StuD-jongste verstek had laten gaan, moesten we iemand aanwijzen die de toastjes moest smeren. Ook al deden we het overkomen alsof dit via een democratisch proces gebeurde, was het natuurlijk meteen duidelijk wie dat mocht doen. Laten we zeggen dat het een democratisch proces was met slechts één (Belgische) kandidaat. (natuurlijk hebben we hem ook wel een beetje geholpen).

Gelukkig had hij zelf niet anders verwacht en zat de stemming er nogsteeds goed in.

Voor de Amerikaanse lezers: een heuse Nederlandse windmolen.
(deze genereren wind zodat er ook tijdens windstille dagen gezeild kan worden)

Een rustiek Nederlands landschap met hoogspanningskabels.

En een zonsondergang achter ons zonnetje.