Singapore

Na een goed begin van mijn trip in Hong Kong, was het op 9 november tijd om verder te reizen. Mijn volgende stop was Singapore. 's Ochtends vroeg werd ik met een touringcar opgehaald bij mijn hotel om op tijd te worden afgeleverd op Hong Kong International Airport. Het inchecken verliep voorspoedig (ik hoefde nergens te wachten) en al gauw kon ik boarden. De vlucht per 777 verliep vlot en een filmpje en lunch later stond ik op Changi airport (Singapore). Vrijwel direct nadat ik de loopbrug uit kwam, kwam ik Rini (de Indonesische stewardess) tegen. Zij was twee uur eerder terug gevlogen naar Singapore en wachtte nu op haar vlucht naar huis (Jakarta). Na even met haar gesproken te hebben liep ik door naar de paspoort controle. Ik had pech, want er waren net een aantal grote vliegtuigen aangekomen en er stonden dus lange rijen. Wat me overigens opviel is dat je wel 100 keer gewaarschuwd werd (zelfs al voordat ik mijn vliegtuig naar Singapore boardde) dat het zeer onverstandig is drugs en dergelijke mee te nemen naar Singapore aangezien daar de doodstraf op staat. Ik snap niet dat er dan toch nog domme rukkers zijn die zoiets hebben van: ach, het zal wel meevallen. Maar dat even ter zijde.

Buiten aangekomen nam ik een Taxi naar mijn hotel en viel het me al meteen op dat het behoorlijk benauwd was. De taxichauffeur was een vriendelijke baas en vertelde honderduit over Singapore. Bij het hotel aangekomen viel het al snel op dat het een beetje vergane glorie was. Ik bedoel daarmee dat het er allemaal wel netjes en schoon, maar ook oubollig uitzag. Het hotel zelf begon pas op de 2e etage, daaronder zat een winkelcentrum wat er wel chique uitzag, maar de winkels die erin zaten waren dat niet bepaald (meer). Verder was het overigens een prima hotel met grote kamers, dus ik had niets te klagen.

Gezien het feit dat ik heel Hong Kong rondgewandeld had, had ik het een beetje geschoten met rondlopen. Bovendien was mijn Nederlandse telefoon (die ik op mijn trip gebruikte omdat mijn Amerikaanse geen GSM gebruikt) in de ontbindingfase beland (er begonnen losse knopjes uit het toetsenbord te vallen, naast dat de luidspreker al tijden heel erg zacht was), dus was het tijd om eens rond te gaan kijken of er niet een goede vervanging te krijgen was.

Vlakbij mijn hotel zaten twee gebouwen - Sim Lim Square en Sim Lim Tower, zie kaartje onderaan dit verhaal - vol met kleine elektronicawinkeltjes waar je van alles kon krijgen (tot en met iPhones aan toe, waarschijnlijk geïmporteerd uit de USA of Europa). Deze winkeltjes vormden een soort bazar, met alle voor- en nadelen van dien (je moet precies weten wat je wilt hebben, want voor je er erg in hebt word je een poot uitgedraaid). Voor mij was het deze middag lekker Nederlands: kijken, kijken, niet kopen. Maar hier en daar natuurlijk wel eens uitproberen hoe dat onderhandelen precies gaat, en hoe ver je kunt gaan. Dat laatste is natuurlijk per winkel verschillend, maar ik kwam er wel achter dat je sowieso niet meer moest betalen dan 70% van de vraagprijs, omdat je anders echt hard wordt afgezet. Ook had ik al doorgekregen van mijn taxi-chauf dat je specifiek om een internationaal garantiebewijs moet vragen en heel goed moet opletten dat alles wat beloofd is ook daadwerkelijk in de doos (die je mee krijgt) zit.

Die middag heb ik de boel dus een beetje verkend, maar niets echt spannends gedaan. Daarna besloot ik op aanraden van een vriend van Amit (uit Austin) die in Singapore woont een aantal kroegen op te zoeken voor een borrel, een hap eten en ten slotte wat meer borrel. Helaas was die jongen zelf net in Europa, dus konden we niet samen op stap (ik had hem al eens ontmoet in Austin), en ondanks een duidelijke beschrijving, kon ik de meeste plekken die hij aanbeval toch niet vinden.

Uiteindelijk eindigde ik op Clarke Quay (foto rechts) waar ik een Sateh Singapore style bestelde. Hier was helemaal niets mis mee, behalve het feit dat het vlees behoorlijk zoet werd wat niet echt aan mij besteed is. De Tiger-pils erbij smaakte echter verrukkuluk (wat fijn om weer iets met smaak te drinken na dat Amerikaanse pis) wat een hoop goed maakte. Na het eten ben ik een bar aan de kade binnengestapt waar ik in gesprek raakte met een Engelsman (zie foto links). Hij was ook die dag aangekomen en zou voor 6 maanden in Singapore blijven voor zijn werk. Rond middernacht hield ik het voor gezien en ben ik terug gelopen naar het hotel. (ik had makkelijk een taxi kunnen nemen, maar het was nog lekker warm en het druppelde wat, wat best aangenaam was).

De volgende ochtend had ik afgesproken om te gaan ontbijten met Victor Ong. Victor werkt voor Vopak (waar ik in Delft bij ben afgestudeerd) en was tijdens mijn afstudeerstage een tijdje in Nederland waar ik hem heb leren kennen. We hadden in de lobby van mijn hotel afgesproken, en toen ik beneden kwam, was hij er ook net. We hebben in de buurt van het stadhuis gegeten waarna we een stukje zijn gaan wandelen rond het Raffles Hotel. Dit is het hotel waar de befaamde Singapore Sling (cocktail) is uitgevonden. Het hotel stamt uit 1887 en is in Koloniale stijl opgetrokken (zie foto's).

Later die dag ben ik naar het befaamde Orchard Road gegaan (zie kaartje onderaan). Dit is een lange winkelstraat afgeladen met zowel locals als toeristen die op koopjesjacht zijn. Er zitten ongelofelijk veel dure winkels en ik moet eerlijk zeggen dat ik het nou niet zo heel goedkoop vind. Al moet ik daarbij wel bekennen dat ik Amerikaanse prijzen gewend ben en die ook nog eens omreken naar euro's, wat met de huidige wisselkoers heel voordelig is natuurlijk. Behalve rondkijken bij winkels, heb ik ook nog het Goodwood Park hotel bezocht. Dit hotel (foto onder) is als een soort clubgebouw gebouwd in 1900 en later omgebouwd tot hotel. 's Avonds ben ik gaan eten in een soort hofje.

De volgende dag was alweer mijn laatste in Singapore. Ik had de avond tevoren nog een bericht gekregen van mijn club dat ik een videocamera moest kopen, dus dat was het eerste wat ik ben gaan doen. Aangezien ik niet heel veel verstand van videocamera's heb, besloot ik maar niet naar de Sim Lim gebouwen te gaan. In plaats daarvan ben ik naar het Funan shopping centre gegaan, wat bekend staat om het feit dat ze hier wat 'eerlijker' met klanten omspringen. Uiteraard heb ik daar met hard onderhandelen wel een goede prijs uit het vuur kunnen slepen voor een camera met gadgets (tapes, draagtas, beschermlens, extra batterij).
Toen dat gedaan was ben ik richting Chinatown gelopen. Op de kaart leek dat om de hoek, maar dat viel vies tegen. Eenmaal aangekomen was het eerste gebouw wat ik zag een Hindoe tempel, niet echt het eerste wat ik verwacht had. Ik ging een smal straatje in en al gauw kwam het meer met mijn verwachtingen overeen. Iedereen spreekt je aan om de grootst mogelijke rotzooi aan je te verkopen. De meesten hebben de zelfde tactiek om een praatje met je aan te knopen (en vervolgens rommel te verkopen) maar als je even niet oplet is er eentje origineel, trap je erin en ben je 10 minuten bezig om je er weer uit te werken. Verderop in Chinatown stond een Chinese tempel, wat deze wijk voor mij helemaal af maakte.

Hindu tempel in Chinatown

Chinatown Bazar

Chinese Tempel in Chinatown

Na Chinatown gezien te hebben ging ik op weg terug. Het plan was om via Boat Quay naar Clarke Quay te lopen, daar nog een biertje te doen alvorens met de taxi via het hotel naar het vliegveld te vertrekken.

Dit beeld kwam ik onderweg naar Boat Quay tegen, zeer toepasselijk voor een Simba op 'wereldreis'
(voor de onwetenden: Simba is de bijnaam van het logo van mijn (jaar-) club)

Boat Quay

Boat Quay maar dan de andere kant

De taxichauf die ik aanhield om mij naar het vliegveld te brengen (via hotel), kende mijn hotel niet. Vreemd aangezien het vrij groot is en niet echt moeilijk te vinden. De straten waar het hotel aan lag kende hij ook al niet, dus het kwam niet heel slecht uit dat ik zoveel gewandeld had en dus de weg wel aardig kende. Op het vliegveld aangekomen bleek eens te meer dat dit een beginner in het vak was, aangezien hij eerst twee keer verkeerd reed, om er vervolgens achter te komen dat hij me bij de verkeerde terminal probeerde af te zetten. Gelukkig was er niets aan de hand aangezien ik ruim de tijd had genomen.
Check-in ging wederom voorspoedig, en na door de duane te zijn gelopen liep ik 'tegen' de Airbus A380 aan. Dit was vrij bijzonder omdat er (nog steeds) maar één ter wereld in commerciële dienst vliegt (al zal dit spoedig veranderen). Niet veel later kon ik aan boord stappen van de 777 die me naar Bangkok zou brengen.

De eerste Airbus A380!

De 777 die me naar Bangkok ging brengen.

View Larger Map

Hong Kong

Op 5 november was het dan zover... ik ging met enige tussenstops op weg naar Thailand, waar ik mijn club zou treffen voor ons clublustrum.
Dit concept verdient enige uitleg: binnen studentenverenigingen met jaarclubs is er meestal de traditie dat je het vijfjarig bestaan van je club viert met een uitgebreide vakantie die eigenlijk te veel geld kost. Zo ook op het DSC. Vanaf ons eerste jaar is er dan ook op gehamerd dat iedereen geld moest sparen om op clublustrum te gaan. Helaas waren er constant onenigheden over hoe veel te sparen, waar te sparen (gezamenlijke rekening, of individueel) etc. etc. Na vijf jaar had de meerderheid binnen mijn club dan ook geen geld om op lustrumreis te gaan. Het plan werd echter niet van tafel geschoven, maar alleen uitgesteld. Zo zijn er verschillende plannen voorbij gekomen, maar steeds was tijd of geld het probleem. Tot ongeveer een jaar geleden een mysterieuze 'Simba' een email stuurde naar de club met de mededeling dat het nu toch echt ging gebeuren. Data werden geprikt, plannen werden gemaakt en eind Januari maakte Simba de plannen en zichzelf bekend (zie "begin spring semester" onderaan).
Helaas bleek Simba zelf (Ahee) vanwege een oorontsteking niet mee te kunnen op clublustrum, maar ondanks dat gemis hebben we gelukkig nog wel een toptijd gehad!
Omdat ik natuurlijk veel te veel heb beleefd om in één verhaal te vertellen, beperk ik me in deze post verder tot mijn trip naar, en verblijf in Hong Kong (nog geen clublustrum dus).

Op 5 november dus... stapte ik in Austin op het vliegtuig naar San Francisco (via Denver) nadat ik door mijn huisgenoot op het vliegveld was afgezet. Een paar uur later in SF moest ik (helaas) zelf mijn koffers weer inchecken op mijn aansluitende vlucht met Singapore Airlines. Toen mijn koffers eenmaal van de lopende band af kwamen rollen bleek dat ze niet al te zorgvuldig met mijn bagage waren omgesprongen: mijn hard-shell koffer had gaten in de hoeken. Ik ging dus naar de bagage-afhandelingsdesk van United met mijn klacht, waar ik een papiertje kreeg waarmee ik mijn koffer kon komen inleveren zodat hij binnen 3 weken gerepareerd zou worden. Daar had ik op dat moment dus niet zo heel veel aan, en een stuk tape om het af te plakken hadden ze ook niet....
Aangezien ik mijn volgende vlucht moest halen heb ik mijn koffers in die staat maar ingecheckt en ben ik naar de gate gegaan.
De 747 die me naar Hong Kong zou brengen bleek volledig volgeboekt, en van alle passagiers waren er 8!!!!! blank! Veruit de meeste passagiers waren Indiërs waarvan niet iedereen helemaal strikt met zijn (of haar) persoonlijk hygiëne omging... bah! In het vliegtuig bleek ik ook nog eens aan het raam te zitten, naast een behoorlijk dikke mevrouw, en achter iemand die vanaf het moment dat het mocht de stoel volledig achteruit zette. Hier werd ik ongeveer claustrofobisch van, maar ik durfde eigenlijk niets te zeggen tegen het cabinepersoneel omdat het wel leek dat ik de enige passagier was die niet liep te klagen over het een of ander. Uiteindelijk heb ik toch maar mijn mond opengetrokken en kreeg ik een stoel aan de nooduitgang. De vlucht was verder een ramp (vooral voor de stewardessen) omdat iedereen bleef klagen en ook nog eens het in-flight entertainment systeem uitviel, maar bracht ons veilig in Hong Kong.
Tijdens de landing (en het uitstappen .... waarom wil iedereen toch altijd het vliegtuig al uit voordat de deur open is????) raakte ik aan de praat met een van de stewardessen. Het cabinepersoneel bleef ook nog 2 dagen in Hong Kong en de Maleisische stewardess genaamd Tun gaf me haar telefoonnummer zodat we 's avonds een drankje konden gaan drinken.

Onderaan deze post staat een overzichtskaartje waar je kunt zien waar ik onder andere in Hong Kong geweest ben.

Toen ik bij mijn hotel aankwam was het ongeveer half acht 's ochtends, dus ik besloot een van de wandelroutes uit de lonely planet te gaan doen. Dit was een prima manier om Hong Kong Island te verkennen. Zo blijkt Hong Kong het New York voor die hards te zijn: nog veel meer hoogbouw en drukte! Maar tegelijkertijd zijn er heel veel kleine winkeltjes. Zolang je op de hoofdstraten blijft lijkt het alsof je in een westerse stad bent, maar zogauw je een zijstraat inloopt verlaat je het westen en sta je in China. Geen enkele westerling te vinden, mensen spreken geen Engels meer, verse groenten, fruit, vlees en vis evenals kleding en blokker-artikelen staan half op straat uitgestald, andere straten zijn een grote (maar heel smalle) markt... heel indrukwekkend allemaal. Vanwege de drukte durfde ik alleen niet mijn camera uit mijn zak te halen, want ik wist niet heel goed hoe veilig deze stad was, dus helaas heb ik hier niet echt foto's van.
Wat me nog heel goed bij staat is dat ik op een gegeven moment langs een viswinkeltje liep toen een vis genoeg had van de kom water waarin hij lag en besloot er uit te springen (de vis was zo'n 40 cm lang, en de kom was niet veel groter en had een laag water van misschien 25cm, dus geef hem eens ongelijk). Hij eindigde op straat waar de mensenmassa direct uit elkaar bewoog om plaats te maken. Spartelend sprong de vis over straat en zag je de menigte weg bewegen. Na een paar seconden kwam de winkelier naar buiten met een schepnet en binnen no time lag de vis terug in zijn bak.
Dit was heel grappig en tegelijkertijd indrukwekkend om te zien!

Hong Kong

Het gemeentehuis

Toen ik in het park naast het gemeentehuis even mijn kaartje stond te bekijken, werd ik ontboden door een stel schoolmeisjes in uniformpjes. Ik schat dat ze een jaar of 15 waren. Zeer verlegen en giechelend legden ze uit dat ik de langste man was die ze ooit gezien hadden en of ik een foto kon maken. Tuurlijk kon ik dat, ware het niet dat ik het verkeerd begrepen had: ze wilden met mij op de foto! Helaas had ik niet de tegenwoordigheid van geest om van deze grappige gewaarwording ook zelf een foto te maken.

Een stukje verderop kwam ik in Chater Garden een bekend tafereel tegen: een Nederlandse windmolen en een aantal Nederlandse huisjes. Er bleek die middag een soort van business bijeenkomst te zijn om Chinese en Nederlandse bedrijven meer zaken te laten doen. Dit alles was compleet met orgel, Heineken bier, poffertjes, haring met wittebrood enz.

Hong Kong Park

Skyline bij nacht (gezien vanaf Kowloon)

Na de hele dag Hong Kong te hebben verkend (en een klein middagdutje te hebben gedaan), besloot ik 's avonds een echte Chinese maaltijd te gaan nuttigen op Kowloon (aan de overkant van Hong Kong Island). Ik besloot om die reden niet op de toeristische plekken te blijven maar kleine zijstraatjes op te zoeken. Ik kwam terecht in een restaurantje waar alleen Chinezen zaten. Het eten was lekker, maar/en anders dan ik gewend was.
Na het eten besloot ik een kroeg op te zoeken. Maar aangezien ik niet echt iets kon vinden wat me beviel eindigde ik in de Irish pub op Nathan Road (dé toeristische straat van Hong Kong), maar niet voordat ik me een maatpak had laten aanpraten. Ik belde Tun op dat ik in die bar zat (vlakbij haar hotel) en even later kwam ze met Rini (de stewardess die me de nooduitgangplaats had gegeven) en de piloot van de vlucht langs.

Tun (uit Maleisië), ikzelf en Rini (een Indonesische)

De volgende dag was ik (vanwege de jetlag) weer vroeg wakker, en besloot ik eerst nog wat rond te lopen, alvorens naar Victoria's peak te gaan (en naar de Bank of China tower (die met die driehoeken op de foto's) waar je op de 43e verdieping ook een mooi uitzicht hebt over Hong Kong). 's Middags moest ik terug naar de kleermaker om mijn pak te passen zodat ik het later 's avonds kon ophalen. Ik ben daarna wat Chinees gaan eten op Times Square waar het stikt van de restaurants. Ook ditmaal was het weer heerlijk.

Een echte Chinese winkelstraat

Uitzicht vanaf Vicotria's peak

Skyline (vanaf Kowloon) bij daglicht, met originele Chinese zeilboot

Skyline uitzicht vanaf de bar in mijn hotel.

Tot slot wil ik nog een aantal bevindingen delen van deze fantastische stad:

• Het nieuwe vliegveld is geweldig!
• Ongelooflijk druk op straat.
• Heel veel kleine winkeltjes.
• Hele kleine mensjes.
• Openbaar vervoer is super geregeld en heel goedkoop.
• Alles is loopbaar (op Hong Kong Island en Kowloon).
• Bezorgservices (zoals pizzakoeriers) gaan in Hong Kong te voet ipv per scooter/auto.
• De begane grond wordt niet veel gebruikt door voetgangers, je hebt loopbruggen en een tunnelstelsel met winkels en al.
• Enorm veel dure winkels!
• Extreem veel wolkenkrabbers, maar heel veel dezelfde!
• The city that never sleeps!
• Cultuurschok: 1 hoek om en je bent van het Westen in het Oosten terecht gekomen (of andersom).

Een overzichtskaartje van waar ik onder andere geweest ben (klik op icoontjes voor meer info en foto's):

View Larger Map

Foto's van mijn Azië trip

Aangezien het nog wel even zal duren voordat ik alle verhalen met foto's geplaatst heb, is hier vast een voorproefje:

Een slideshow van mijn verblijf in Hong Kong is hier te vinden.

Een slideshow van Singapore hier.

En hier en hier zijn de foto's van mijn clublustrum in Thailand.

Helaas worden de foto's automatisch in omgekeerde volgorde afgespeeld, dus de foto's die als laatste genomen zijn zie je het eerst en andersom.

Terugweg

Even een kort berichtje vanaf Bangkok international Airport. Ik heb de terugweg ingezet van een fantastische vakantie maar ben momenteel volledig naar de klote. Ik heb geen oog dicht gedaan vanacht (had er misschien iets mee te maken dat ik in een bar stond ipv in mn bed lag) dus ik kan zometeen opgedweild worden en in het vliegtuig gezet worden.

Dankzij enige moeite die ik 2 weken geleden in Singapore op het vliegveld heb gedaan heb ik weten te regelen dat ik van Singapore naar Hong Kong en vervolgens naar San Francisco bij de nooduitgang zit, alleen het vluchtje van Bangkok naar Singapore lukte dat niet meer.

Ik kan natuurlijk nog veel meer vertellen, maar daar ben ik momenteel te moe voor en bovendien moet ik over een paar minuten beginnen met boarden en heb ik gehoord dat de controles op het vliegveld hier zeer streng zijn.

Misschien dat ik straks op een ander vliegveld meer puf heb om het een en ander te delen. Tot dan!

Hong Kong update

Ik sta nu op Hong Kong airport te wachten tot mijn vlucht naar Singapore begint met boarden (over 10 minuten) en kan hier gratis gebruik maken van internet, dus even een snelle update.

De afgelopen 2 dagen in Hong Kong waren geweldig. Ik wist niet precies wat ik moest verwacten, maar het was geweldig. Deze stad is zo goed georganiseerd en mensen zijn enorm vriendelijk. En het is zoooo druk! Wat een stad!

Wanneer ik terug ben zal ik een uitgebreid verslag doen met foto's enz.

Azië ik kom eraan!

Zoals de titel al doet vermoeden: de komende drie weken ga ik op vakantie naar Azië:
Morgenavond vertrek ik naar Hong Kong. Daar zal ik 2,5 dag vertoeven om daarna door te reizen naar Singapore, om ook daar 2 dagen door te brengen. Daarna reis ik door naar Bangkok waar ik mijn club zal ontmoeten om ons clublustrum te vieren. We gaan 2 weken door Thailand trekken waar uiteraard uitgebreid verslag van gedaan zal worden op deze pagina.

In deze post zal ik een update geven van wat ik hier (in Austin dus) in de tussentijd allemaal beleefd heb:

Dit semester staat vooral in het teken van afstuderen. Daar ben ik dan ook druk mee bezig. Enkele hoofdstukken zijn al af, en de afgelopen tijd ben ik bezig geweest met een model bouwen waarmee de gevolgen van elementen uit een olie productie contract zijn op de winstgevendheid van het project. Hiervoor ben ik behoorijk uitgebreide excel-bestanden aan't maken om allerlei scenario's te kunnen gaan analyseren. Ik heb inmiddels de modellen af, maar moet deze nog beschrijven en verifiëren en valideren voordat ik door kan met mijn analyse. Probleem is alleen dat ik de laatste tijd, vanwege het vele muizen, last heb van mijn pols (RSI??). De afgelopen week ben ik daarom niet heel hard opgeschoten met mijn werk. Van typen heb ik overigens geen last, dus dat gaat wel, maar voor mijn scriptie moet ik veel figuren maken (bijvoorbeeld grafiekjes van mijn data in excel) en dat schiet niet op als je de muis niet goed kunt besturen. Mijn vakantie komt dus precies op het goede moment.

Verder heb ik natuurlijk niet alleen maar zitten nerden, af en toe moet er ook gefeest worden en afgelopen week was het Halloween, dus moest dat zeker gebeuren. Zo heb ik 2 avonden lang op klompen gelopen en veel mensen wilden die natuurlijk uitproberen (zie foto). Verder ben ik afgelopen nacht naar een optreden van Armin van Buuren geweest, wat weereens wat anders is dan de gebruikelijke country en R&B hier.

Ten slotte ben ik 'druk' aan't solliciteren bij allerhande oliemaatschappijen, en heb ik mijn eeste aanbod binnen:
Bij Shell kan ik als business analyst aan de slag bij Shell International Exploration and Production (in Rijswijk). Dat houdt in dat ik toekomstige projecten zal analyseren en zal bekijken welke projecten Shell zou moeten ondernemen.
Dit is precies in mijn straatje, dus het is nu afwachten op het contract... Daarnaast ga ik 12 december bij ze op bezoek (de zgn. get to know you meeting).

Tot zover deze post, over 3+ weken meer!

Nog een 'hunting trip'

Ik zal maar meteen met hetgeen beginnen wat iedereen zich na mijn vorige bericht wellicht afvraagt: ik heb nog geen reactie gehad van Shell.

Zo, nu we daar dus nog op moeten wachten, zal ik een update geven van de afgelopen 2 weken.
De dag voor het golfen waar ik het in mijn vorige bericht over had, was er weer een Tailgate party georganiseerd door de SPE (Society of Petroleum Engineers) en door mijn faculteit (Jackson School of Geosciences). Een tailgate is dus niets anders dan BBQ & drank 'ter voorbereiding op' de Football game. Uiteraard was dat dus weer even mooi profiteren te meer daar er op de tailgate van mijn faculteit nog echt goed voer werd geserveerd ook!

Verscheidene Tailgate-foto's

Na de tailgate ben ik met Ashwin en twee Nigeriaanse studiegenoten naar een Boat party geweest van de vereniging voor Caraïbische studenten. Nou ben ik zelf ook echt heel erg Caraïbisch, en Ashwin (India) en de Nigerianen mogelijk nog meer dan ik, dus was dat een top-feest. Waar we ons enigszins in vergisten was dat er op de uitnodiging stond dat je absoluut niet te laat moest komen, omdat de boot anders mogelijk vertrokken zou zijn, en wij dus op tijd waren. Vervolgens duurde het nog anderhalf uur voordat de boot vertrok, omdat alles op een Caraïbisch tempo ging..... en wij hadden nog wel zo gestresst om op tijd te komen!
De boat-party was verder wel leuk, maar niet heel bijzonder. Wel was het grappig dat ik 2 meisjes tegenkwam wier moeder Antiliaans was en die dus een paar woorden Nederlands spraken (Pa was Amerikaans en zij waren hier opgegroeid).

Boat party pics, met de Longhorns nog op mijn voorhoofd van de Tailgate party.

Het weekend erop was ik weer uitgenodigd om te komen jagen op de Ranch van mijn studiegenoot. Hij is inmiddels alleen afgestudeerd en woont niet meer in Austin, dus dit keer werden we niet opgehaald met het vliegtuig, maar hebben we met zijn vijven een busje gehuurd.

Ons Boessie, zonsondergang en een regenboog.

Dit keer kwam ik erachter dat ik de vorige twee keer veel te veel betaald heb voor mijn jachtvergunning, omdat ik elke keer een non-resident vergunning kocht maar mezelf al lang een Texas resident mocht noemen (voor jacht-licenties iig). Dit keer heb ik het dus wel goed gedaan, en was ik voor een heel jaar lang minder kwijt dan vorige keren voor één weekendje.

Bovendien vond ik het wel een keertje mooi geweest met het feit dat ik alsmaar niets geschoten had, en was het naar mijn mening tijd voor de derde-maal-is-scheepsrecht-keer.
Vrijdagavond na het eten gingen we echter eerst nog vissen. Het aardige was dat het naar de visstek zo'n 20 mijl onverharde weg over de ranch is, en wij al een aardig slokje op hadden. Maargoed, het is privé terrein dus alles mag...
We werden met zijn vieren in een grote Ford F250 (pickup)truck gezet, en kregen de opdracht de andere truck te volgen. Dat leek makkelijk, maar viel nog best tegen aangezien zij de weg kenden en er als een gek vandoor gingen (40 mph op een onverharde weg in licht aangeschoten toestand is best spannend, zelfs als je zelf niet rijdt).
Op de visstek aangekomen werden we in bootjes gezet met een stel hengels en een bak (levende) garnalen en voeren we naar een bootje verderop waar een grote lamp (met generator) voor anker lag. Kennelijk komt het aas dat vrij rondzwemt op het licht af, waar op hun beurt (vooral) forellen op af komen. We zagen ze dan ook aan alle kanten om ons heen uit het water springen en ook aan onze hengels hingen ze regelmatig. Ik verkoos deze avond om het rustig aan te doen, en was geen hele grote held in het levende-garnaal-aan-haak-priemen, want ik was mijn garnalen de ganse tijd kwijt. En dan bedoel ik zonder hem te hebben ingeruild voor een forel of een 'red snapper'. Op de terugweg was het mijn beurt om te rijden of liever gezegd racen, wat nog spannender was dan als passagier meerijden. Aan de andere kant geeft het wel zo'n kick, dat het lijkt alsof je nuchter bent.....

Nishant, Ben en Eric hadden wel forellen gevangen.

De volgende ochtend zouden we op duiven gaan jagen, maar vanwege een weerfront (een zich vormende orkaan, wel vet, je zag de ronde vorm in de lucht), besloten we af te wachten of het wel verstandig was op pad te gaan. Na een uurtje of 2 (het was inmiddels 9u 's ochtends) besloten we toch op pad te gaan, maar had op duiven jagen niet heel veel zin meer aangezien die vooral actief zijn bij zonsop- en ondergang. In plaats van de shotguns (voor de duiven) namen we dus het jachtgeweer mee om nog maar weer eens een poging te doen om een Nilgai te schieten.
Na een tijdje in de truck (dezelfde die de avond tevoren vrij hard was afgeragd op weg naar de visstek) te hebben rondgereden zagen we een Nilgai. We besloten de truck (en Ben, Nishant en Eric) achter te laten en op hem af te sluipen. Hij had ons niet door, maar liep een beetje rond te grazen en in zijn onvoorspelbare pad waren we hem een paar keer kwijt, totdat we hem weer zagen toen wij achter een manshoog bosje stonden. Hij had niets door en stond 100 meter verderop een beetje te staan. Ik legde het jachtgeweer aan en probeerde mijn ademhaling te controleren om fatsoenlijk te kunnen richten en.... haalde de trekker over............ niets, shit, vergeten de safety eraf te halen. Niets aan de hand, ik had hem nogsteeds in mijn vizier, dus rustig nog een keer fatsoenlijk richten, en.....BAM... en weg was de Nilgai.... Mijn oor suisde van de knal, en ik had niet gezien of ik hem had geraakt of dat hij was weggerend, maar mijn gids wist me te vertellen dat ik hem fantastisch had geraakt en dat hij in een keer was neergegaan.
Dat is ook het doel, want er is niets zo zielig als dat hij wegrent en niet meer te vinden is. Hij moet zo pijnloos mogelijk overlijden...
We liepen naar hem toe en zagen hem daar liggen. Met geladen jachtgeweer moest ik voorop, voor het geval dat hij nog een laatste aanvalspoging zou doen. Daar was hij gelukkig al niet meer toe in staat, en met zijn mes verlostte mijn gids hem uit zijn lijden. Het was een jong mannetje dat zo'n 100 kilo woog (exclusief ingewanden; totaal waarschijnlijk zo'n 150 kilo). Helaas had ik geen camera bij me.....
Hij is inmiddels naar de slager gestuurd die er nu biefstukjes van aan't maken is voor me.

's Middags zijn we dan alsnog duiven gaan schieten, na eerst rond de lunch wat geoefend te hebben op kleiduiven. Met de kleiduiven had ik wederom (net als met Pa-Zonen) geen succes. Met de echte duiven had ik ook pech: we kregen semi-automatische shotguns (3 schoten achter elkaar), alleen het herlaad systeem van de mijne deed het niet, dus ik had telkens maar 1 schot. Dat gaf echter niets want ik heb 4 duiven geschoten (Nishant 2, Eric 0, Ben 8, maar die had zijn eigen shotgun bij zich en doet het regelmatig op de ranch van zijn ouders).
Gezien de hoeveelheid vlees die mij te wachten stond van de Nilgai, heb ik mijn duiven maar aan de andere 'geschonken' (ze schijnen op de BBQ erg lekker te zijn).

Foto's genomen tijdens het duif-jagen.

Nishant, Ben, Andrew, ik en Eric

De hond

Trucks speciaal omgebouwd voor het jagen.

Al met al was het weer een geslaagd weekend!

Dit afgelopen weekend heb ik wederom met mijn studiegenoot Jaewon gegolfd. Het gaat al weer iets beter, maar heb nog een hoop te leren!

tot een volgend bericht.