Oostenrijk

Na een dagje Aviodrome met mijn vader, vertrok ik op 1 augustus naar wenen om Peter en Bernhard op te gaan zoeken. Justin zou ook komen en natuurlijk zou ik daar Patrick (die ook in Austin had gezeten) en Joseph en Peter (vrienden van Peter die hem in Austin waren komen opzoeken) gaan zien.
Na het een en ander te hebben uitgezocht bleek het het goedkoopste te zijn als ik naar Wenen zou vliegen. Voor 150 euro had ik een ticket met de KLM. Heel grappig was het om de dag ervoor bij het Aviodrome van alles van de geschiedenis van Fokker te hebben geleerd, en dan vervolgens met een Fokker F100 naar Wenen te vliegen. Het verbaasde me dat het vliegtuig (dat toch al redelijk op leeftijd is) behoorlijk stil en comfortabel is. Te meer omdat ik had weten te regelen dat ik bij de nooduitgang zat, dus had behoorlijk veel beenruimte.

Na een vluchtje van net iets meer dan 90 minuten landden we op Wenen. In de aankomsthal zag ik daar Justin (die een kwartier eerder was geland) al staan wachten op zijn bagage. Mijn koffertje kwam al snel en het wachten was dus op zijn koffers. Na een tijdje bleek dat één van zijn koffers de overstap op het vliegveld van Frankfurt niet had gehaald, dus moesten we dat even laten registreren. Bernhard stond ondertussen al ruim een uur op ons te wachten, en bracht ons vervolgens naar zijn appartement, waar we de komende twee nachten zouden slapen.

Nadat we daar een beetje gesettled waren en Justin een douche had genomen (hij was immers 20u onderweg geweest), gingen we naar het Schweizerhaus in Wenen om wat te eten. Ondanks dat de naam anders doet vermoeden serveren ze daar typisch Oostenrijkse maaltijden met een lekkere (Tsjechische, dus de echte) Budweiser. Daar hebben we met een hele groep gegeten:

v.l.n.r. Bernhard, studiegenoot van Peter en Bernhard, Justin, Patrick,
Michaela (vriendin van Peter), Doris (vriendin van Joseph), Peter en Joseph

v.l.n.r. Justin, Patrick, Alex(andra), Emu (Emanuel?), Michaela en Doris

Bij het Schweizerhaus hebben ze een soort van permanente kermis in Wenen, waar we vervolgens met zijn allen in de botsauto's gegaan zijn en met de mannen op een go-kart baantje geraced hebben. Van de botsauto's heb ik nu (2 weken later) nog blauwe schenen!

Daarna zijn we wat gaan drinken in een paar Weense clubs, en hebben we ons laten inwijden in de Oostenrijkse gebruiken bij het uitgaan. Zo worden er op een gegeven moment geen rondjes pils of sterk meer gehaald, maar wordt er een 'Schiff' besteld. Dat is een dienblad met in het midden een fles sterk (vodka) en daaromheen drank om het mee te mixen (red bull en aardbeiensap zijn populair). Nu moet ik eerlijk zeggen dat die vodka-aardbeiensap inderdaad wel wat heeft. Rond een uur of vier trok Justin het alleen niet meer met zijn Jet-lag, en zijn we naar huis gegaan.

v.l.n.r. Patrick, Justin, Peter, Doris en Joseph

De tweede dag zouden Justin en ik (en Emu die op bezoek was uit Zwitserland) een rondleiding krijgen door Wenen, maar eerst moesten we even langs de universiteit omdat Bernhard daar moest werken en Peter iets moest inleveren.

Deze versierde vuilverbrandingsinstallatie staat pal naast de universiteit.

In ons rondje sightseeing in Wenen hebben we het volgende gezien:

Paleis Schönbrun, het zomer-onderkomen van Sisi (Keizerin van Oostenrijk-Hongarije):

De Kathedraal van Wenen:

Het Weense Operagebouw:


Het Presidentieel Paleis:


De staatsbibliotheek:


Natuurhistorisch Museum:


Het parlementsgebouw:

En toen was het weer tijd om te eten en drinken. We gingen naar een oud-universiteitsgebouw waar nu veel restaurantjes in zitten en wat een mooie open binnenplaats had waar we dus buiten konden zitten. Hier hebben we een overheerlijke Wiener Cordon Bleu genuttigd, en natuurlijk een paar biertjes.

Daarna zijn we naar een cocktail/karaoke bar gegaan, waar we maar een paar cocktails wilden nemen, maar we bleven hangen en Justin liet zich gaan met de microfoon.

Die avond zijn we geëindigd in een of andere hele rokerige kroeg die ongeveer 24 uur per dag open blijft:

Bernhard moest de volgende dag (vrijdag) nog iets afmaken en ging om een uur of 5 naar huis. Omdat Justin en ik nog wilden blijven besloten wij dan maar bij Peter te blijven slapen. Uiteindelijk bleven we tot een uur of zeven, en thuis aangekomen kwam Justin erachter dat hij en Peter hun rugzak in die rokerige kroeg waren vergeten. Dus moesten we weer terug....

De volgende dag (middag!) vertrokken we naar het dorp (Purbach) van Peter en Joseph, omdat zij daar een tuinfeest zouden organiseren bij Peter in de tuin. Daarvoor moesten eerst nog wel even 2 partytenten worden opgezet. Dat is natuurlijk geen probleem, maar toen kwam ik er achter dat dat toch niet voor iedereen zo simpel is als voor een Delftenaar. Ik moest de bedrijfskundigen dus uitleggen hoe dat werkt, en uiteindelijk stonden de tenten fier overeind.

Inmiddels had Peter de drank, het vlees en de salade klaargezet, en konden we rustig aan gaan beginnen met de BBQ en de drank. Justin en ik kregen onze eerste 'spritzer' (een mix met witte wijn en spa rood), een drankje dat daar zeer populair is. Het is een beetje een gek idee, maar drinkt lekker weg, en het zou niet bij 1 blijven. Ook de vodka-aardbeiensap en andere vreemde mixjes waren van de partij en we hielden het tot de vroege uurtjes vol.

Vooral Doris had 'm lekker hangen en was heel grappig dronken.

Zaterdag'morgen' gingen we na het ontbijt een stukje wandelen om van het uitzicht over Purbach en de Neusiedler See te genieten, waarna we bij Joseph in de tuin weer wat wijn gingen drinken. Joseph's opa en oma hadden vroeger een wijngaard, maar met subsidie van de EU is die opgedoekt (er is nogsteeds een groot overschot aan wijn). De wijnen die we kregen waren allemaal uit het eigen dorp, en waren prima te drinken.

Wijnkelders in Purbach

De wijnkelder van Joseph('s ouders)

Na 'ingedronken' te hebben bij Joseph thuis, zijn we naar een Heuriger feest gegaan. Dat is een dorpsfeest bij de wijnkelders die zijn omgebouwd tot een soort restaurantjes met lokale specialiteiten (meestal brood met lokaal beleg en wijn). Ik neem aan dat ik daarbij niet hoef uit te leggen dat we heel wat wijn genuttigd hebben.

In een Heuriger (wijn-kelder)

Nadat het feest was afgelopen zijn we naar de lokale disco gegaan (4 dorpen verderop), om daar nog wat door te drinken en een paar schepen (Schiffe) te nuttigen. Daarbij verloor Justin op het einde zijn portomonaie en paspoort en moesten we allemaal gaan zoeken. Onze zoektocht was vergeefs en toen we het ongeveer hadden opgegeven en op het punt stonden een taxi terug te pakken, kwam Peter er achter dat Justin's spullen in zijn zak zaten. Beiden wisten niet meer hoe dat zo gekomen was....

Justin blij dat zijn paspoort terug is.

Natuurlijk moesten er daarna geintjes uitgehaald worden met de mensen die als eerste sliepen (Patrick, zie foto hierboven). Ook vonden we dat Justin wel het een en ander verdient had nadat hij ons een dik uur voor niets had laten zoeken (en zelf amper mee zocht omdat hij te lam was). Meer foto's van hoe Justin onder handen is genomen zijn te vinden op Photobucket.

Na die avond hadden we de volgende dag nog maar erg weinig dag over. Na de brunch en wat spullen opgeruimd te hebben was het alweer bijna tijd voor diner. Dit zouden we in een lokale eetgelegenheid doen in Purbach, waarna we terug zouden rijden naar Wenen. Na het eten besloten we echter nog een nachtje te blijven en werden we door een vriend van Peter uitgenodigd om bij hun wijnbedrijf te komen kijken (en te proeven natuurlijk). De wijn was prima, en helemaal niet zo duur. Voor geïnteresseerden, Weinhaus Schüller heeft een internet site waarop wijn besteld kan worden: http://www.weinhaus-schueller.at. We hebben een heel aantal wijnen geprobeerd en uiteindelijk ook nog ieder 2 flessen gekocht en 2 flessen gekregen, dus dat was helemaal top.

wijn proeven

Justin poseert met een lekkere rode wijn.

Peter poseert met zijn reuze-worst.

een voorraadje wijn.

Maandag-ochtend zijn we dan toch teruggereden naar Wenen (ik moest om 19u op het vliegveld zijn om terug naar Nederland te gaan). Onderweg heb ik nog geprobeerd wat foto's te maken van de wijngaarden, maar ik denk dat ik niet goed op de instellingen heb gelet (gezien de onzuivere foto en de blauwe gloed).

In Wenen hebben we nog wat cultuur gesnoven door een stadswandeling te maken waarbij we uitgebreid de universiteit bekeken hebben. Ook hebben we ons verdiept in de Turkse minderheden (we hebben in een Turks eethuis geluncht) en hebben we een vroeg avondeten genoten waarbij we ieder 2 worsten van een meter kregen. (Dat was dus wat veel van het goede, ik heb niet meer dan een meter naar binnen weten te krijgen).

Mijn vlucht terug was in een Fokker F70 (dus die kan ik ook van mijn lijstje afkruisen) en eenmaal op Schiphol aangekomen werden we per bus tot ongeveer in de aankomsthal gebracht. We hoefden dus niet ver te lopen, maar vervolgens moesten we wel eindeloos wachten op onze bagage, en even was ik bang dat die er weer eens niet zou zijn. Gelukkig kwam die toch nog aan en heb ik een topweek gehad.