Huiswerk & "Carrière" -> Druk!

Zoals beloofd, geen 2 weken deze keer, al is het alweer meer dan een week geleden dat ik een berichtje schreef.

Het einder van mijn vorige post, leidde een drukke periode in: een met veel huiswerk & veel "carrière"-georiënteerde activiteiten. De dinsdag na de trip naar San Antonio was de grootste carrière beurs voor technische studenten. Uiteraard moest ik hier even heen, dus gewapend met een stapeltje CV's en een korte voorbereiding: wat was mijn doel, welke bedrijven wilde ik aanspreken etc. ging ik na mijn college rechten naar de 'beurs'. Het was alweer een behoorlijke tijd geleden dat ik bij de DDB of Techniek Bedrijven was geweest, dus toen ik binnenkwam was het even zoeken: ik verwachtte een 'programmaboekje' en plattegrond, maar dat was er niet echt; wel kreeg je een sticker waar je je naam op moest zetten en een andere sticker die m.b.v. kleurcodes je opleiding weergaf (uiteraard had ik een zwarte sticker voor het zwarte goud). De indeling was wat raar: het gebouw waarin het gehouden werd, is normaal gesproken de basketbal arena, dus de 'vloer' is niet heel groot, dus een groot aantal bedrijven stonden opgesteld in de gang. Vervolgens moesten wij in een rondgang naar de 'vloer' lopen, zodat je geforceerd werd langs alle bedrijven te lopen, en in een bepaalde volgorde... niet helemaal ideaal dus.
Mijn planning was om eerst bij ConocoPhillips langs te lopen, of bij BP US, omdat ik in deze bedrijven iets minder interesse had en op die manier dus een beetje kon aftasten hoe zoiets in de USA gaat. Mijn planning viel in het water toen bleek dat de 3e stand waar ik langs liep, die van Chevron was. Direct in het diepe dus. De recruiter met wie ik sprak was zowaar bekend met de opleiding die ik hier doe (en dat is een wonder, want gemiddeld genomen doen maar 15 studenten per jaar deze studie), en het gesprek liep relatief soepel. Uiteraard mijn CV afgegeven en met visitekaartje van haar op zak naar de volgende.
Zoals ik al vermoedde, was BP US alleen voor Amerikanen, dus was ik daar snel klaar mee. ConocoPhillips was ook naar verwachting minder interessant. Bij ExxonMobil wisten ze niet echt wat ze met mij moesten en adviseerde ze me het via de faculteit bedrijfskunde of geologie te proberen. Bij Shell had ik wederom een goed gesprek, al werd het hier ook duidelijk dat ik een 'speciaal geval' ben. Voordat ik echter bij Shell aangekomen was, werd ik (bij voornaam) aangesproken door een recruiter. Ik was een beetje overrompeld, begreep in eerste instantie niet hoe de goede man mijn naam wist (naamsticker) en stond met mijn mond vol tanden. Het was een recruiter van Schlumberger, en ik moest bekennen dat ik niet heel veel van zijn bedrijf af wist. Hij was echter heel vriendelijk en vertelde in het kort wat ze deden, en uiteindelijk was het toch een goed gesprek!
Na deze gesprekken had ik de belangrijkste bedrijven gesproken en besloot ik huiswaarts te gaan om maar weer aan mijn mega-hoeveelheid huiswerk voor donderdag te gaan.
Het huiswerk bestond uit het samenvatten van het meest oninteressante wetenschappelijke artikel dat ik ooit heb gelezen (over Monte Carlo Analyse) en een aantal economische analyse-opgaven maken. Dit laatste leek heel makkelijk, maar gezien het niveau economie, nam ik aan dat er mooie ronde getallen uit zouden komen, wat niet bepaald het geval was (comlexe getallen enz. -> dat snappen mijn studiegenoten niet eens!). Ook was de formulering van de vragen niet helemaal correct, wat ook weer tot wat onduidelijkheden leidde. (Wat betreft de complexe getallen: later bleek je de formule niet te hoeven oplossen, maar het gewoon met trial en error te proberen).

Korte uitleg voor de rest van het verhaal: hier in de USA hebben veel universiteiten een 'recruitment-seizoen' dat ongeveer van eind september tot begin november loopt. In die periode kunnen de bedrijven op een website van de universiteit CV's van studenten (die hun CV hebben ingediend) bekijken en studenten uitnodigen voor interviews. Ook geven de bedrijven informatie bijeenkomsten over Carrières bij het bedrijf en de selectieprocedures.

Woensdag avond gaf de geologie divisie van Chevron een infosessie, en gezien het feit dat mijn studie officieel onder de faculteit geologie valt (niemand begrijpt waarom), waren wij ook welkom op die avond. Gedurende deze sessies verzorgen de bedrijven meestal pizza of broodjes en een presentatie. Chevron's presentatie was interessant, de broodjes prima, maar ze wisten echt niet wat ze met EER studenten moesten (Energy & Earth Resources, is de nieuwe naam voor Energy & Mineral Resources).
Donderdag na inleveren van het huiswerk, dacht ik dat eindelijk de drukte voorbij was, en dat ik me alleen zou hoeven voorbereiden voor mijn GRE test (Grade Record Examination -> de toelatingstest voor een Masters programma in de USA)... Vrijdagavond bleek niets minder waar te zijn: er waren 2 opdrachten voor dinsdag gepost.

Zaterdag was er echter tijd voor een beetje vrije tijd: om 18u was er weer een Football wedstrijd waar Bernhard, Peter en ik kaartjes voor hadden, en 's avonds was er een verjaardagsfeestje van een jongen die we donderdag ontmoet hadden en die ons had uitgenodigd. Overdag was er ook al een feestje geweest, maar daar waren Bernhard en ik niet heen gegaan omdat we moesten studeren.

Het stadion bij zonsondergang (19:15u)

Om een uur of vijf hadden we (bij mij thuis) afgesproken, zodat we nog snel wat konden eten voordat de 'game' begon (die duurt al gauw 4 uur dus een snack vooraf kan geen kwaad). Om 17u stond Bernhard voor de deur, maar van Peter was geen spoor te bekennen, ook nam hij zijn telefoon niet op. Aangezien hij met Justin naar het feestje overdag was, probeerden we die te bellen, maar ook bij Justin geen gehoor. We besloten maar wat te gaan eten en af te wachten. Terwijl wij zaten te snacken belde Peter (in extreem beschonken toestand): hij zat in een taxi richting stadion (het koste ons 10 minuten aan de telefoon om dit uit hem te krijgen). Wij besloten hier niet op te wachten en naar het stadion te gaan. Gedurende de wedstrijd (die Texas overigens dik won) geen enkel teken van leven van Peter's kant. Niet dat ons dat deerde, want de wedstrijd was leuk om naar te kijken, en wanneer het spel stil lag, was er een fantastisch schouwspel gaande tussen een meisje en jongen die naast ons zaten. We kwamen erachter (uit gesprekken met 2 andere meisjes) dat het vriendje vriendinnetje waren, maar hij sprak geen woord tegen haar, en iedere keer dat hij weg was resulteerde dat in huilbuien. Heel sneu.

Bernhard, en op de achtergrond het ongelukkige meisje.

Na de game besloten we nog maar eens met Peter te bellen: geen gehoor. Justin gaf inmiddels wel thuis. Hij was in beschonken toestand gevallen en had naar eigen zeggen zijn enkel gebroken. Waar Peter was wist hij ook niet. Toen werd ik gebeld door Peter: waar hij was wist hij niet. Het bleek een WC te zijn, maar hij wist niet waar. Dus ik vroeg of hij niet uit de WC kon komen om dat aan iemand te vragen, maar: "voor jou is het misschien makkelijk om op te staan, maar dat is het echt niet". Konden we dus behoorlijk weinig mee. Hij schrok overigens behoorlijk toen ik vertelde dat het al over tienen was, en vertelde dat hij dan al meer dan 4 uur op het toilet zat. (volgens mij des te meer reden om eruit te komen... maar dat was dus niet mogelijk).
Na nog een groot aantal keer heen en weer gebeld te hebben, zaten wij inmiddels deel 2 van het avondeten te nuttigen (deel 1 was dus voor de wedstrijd), was Peter eindelijk uit de WC gekomen en onderweg naar ons.

Peter -enigszins beschonken- had honger toen hij ons eindelijk gevonden had.

Het feest later die avond was super... ik heb een Amerikaanse geleerd hoe ze haar achternaam moest uitspreken (Van Kuijk) en verder vooral hard gelachen om Peter die amper kon bewegen, constant zat te tukken, maar beweerde niet moe te zijn en niet naar huis wilde.

Zondagavond had ik een infosessie in de vorm van een diner van ExxonMobil. Het eten was echt super, ik denk dat het de eerste fatsoenlijke maaltijd was die ik hier in de USA heb gehad! Het was echter niet zo'n goede avond voor het restaurant: er was een kleine bezoeker die zich af en toe meldde, en hier en daar de muur beklom: een muis. Leuk detail: een van de recruiters (idd een vrouw) stond iedere keer dat Iniemini zich meldde op haar stoel. Aan het einde van de avond had ik dezelfde vraag voor de recruiter (deze was niet bang voor muizen) als voor alle anderen: of ze ook iets wist voor EER studenten: jahoor, teken alsjeblieft in voor een interview!
Nu had ik dus behalve huiswerk voor dinsdag, voorbereidingen voor m'n GRE op woensdag, ook nog een interview op dinsdagmorgen (8 uur).

Gelukkig kreeg ik het allemaal voor elkaar: m'n huiswerk (voor dinsdag) was af, en het interview ging prima. Ze zag wel mogelijkheden voor me in de upstream divisie: Power & Gas Marketing van ExxonMobil... Ik ben benieuwd! Toen ik thuis kwam had ik een email van Chevron, dat ze me, naar aanleiding van het gesprek op de carrièrebeurs, heel graag volgende week willen interviewen. In totaal doen ze maar 7 interviews, dus dat is een goed teken! Dat interview is volgende week dinsdag ('s middags).
's Middags en 's avonds was ik druk met oefenen voor de GRE: deze bestaat uit 3 onderdelen: analytisch schrijven, verbaal en kwantitatief. Voor de laatste 2 onderdelen moest ik 550 scoren (uit 800) om toegelaten te worden tot EER (nadat mijn exchange is afgelopen). Tijdens oefentests kwam ik alleen niet verder dan 400 voor verbaal en 700-780 voor kwantitatief.

Tijdens de werkelijke test, woensdagochtend, had ik werkelijk geen idee welke kant het op ging. Voor analytisch schrijven moest ik een essay schrijven (45 min) in reactie op de stelling dat mensen niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor hun gedrag, omdat dit door factors buiten hun invloed wordt bepaald (ik vond dit onzin). Vervolgens moest ik een kort essay becommentariëren op de argumentering (30 minuten). In het verbale gedeelte kreeg ik wederom woorden voorgeschoteld die ik nog nooit had gehoord/zien. Twee voorbeelden van de soorten vragen zijn: je krijgt 1 woord en moet een woord kiezen wat het dichtst bij het tegenovergestelde in betekenis komt (uit 5 mogelijkheden) of je krijgt 2 woorden, en moet uit 5 paren van woorden het paar kiezen van welke de relatie tussen de woorden het dichtst bij die van de opgave komt. Vrij moeilijk, want meestal kende ik geen, of slechts enkele, van de woorden. Het kwantitatieve gedeelte was zoals in de oefentests niet heel uitdagend (dus makkelijk).
Mijn voorlopige score was 490 voor het verbale gedeelte en 780 voor het kwantitatieve. Niet slecht, al baalde ik van het feit dat ik geen 550 had voor verbaal. Later op de dag sprak ik 2 studiegenoten die beiden ook niet uit de VS komen, die vertelde dat ze waren toegelaten met scores van 300 en 340 op het verbale gedeelte. Op de website van de organisatie die de tests afneemt was te lezen dat het gemiddelde uit 4 jaar tests afnemen een score van ongeveer 450 is -> ik heb het dus beter gedaan dan een gemiddelde Amerikaan, dit had ik nooit verwacht!

De rest van de woensdag ben ik weer bezig geweest met huiswerk (tot 11u 's avonds, en ik had het nog niet eens af!) op 1 onderbreking na: een infosessie van Shell, uiteraard met pizza & Dr. Pepper (dat vinden ze hier geweldig.... bah!).

Voor komende week staan er weer enkele infosessies, een boel huiswerk, en het interview met Chevron op het programma.

Ik houd jullie op de hoogte.