Ziek, of liever: zwak en misselijk.

Ook hier in Texas is de herfst inmiddels ingevallen. Dat wil zeggen dat het 's ochtends behoorlijk koud kan zijn en het kwik niet echt meer boven de 25 graden komt (al wordt er in de loop van deze week toch weer een piekje in de 30 voorspeld). Deze plotselinge overgang had ik niet echt aan zien komen, dus liep ik maandagochtend vroeg niets vermoedend in mijn poloshirt naar buiten. Het bleek op dat moment een graad of 10, maar ach... "ik ben een gezonde Nederlandse jongen, 10 minuten wandelen in de kou kan ik wel hebben" dacht ik nog. De hele dag hard gestudeerd voor mijn mid-term die ik om 17u had. Het tentamen zelf ging prima, er zaten wat listige vraagjes tussen, maar al met al ging het prima. Een vraag had ik moeite mee, of liever: niet met de vraag, maar met mijn rekenmachine. Deze rekenmachine had ik een week eerder gekocht bij wall*mart, omdat ik mijn eigen, oude-vertrouwde-nog van de middelbare school-stammende, rekenmachine natuurlijk was vergeten mee te nemen naar de USA. Het was de simpelste 'scientific calculator' die ze hadden (uiteraard van Texas instruments) en hij is fel oranje (lekker chauvinistisch), maarja, hij was dus ook wel weer iets geavanceerder dan mijn ouwe 'beesie' thuis. Op het tentamen kwam ik daar achter, want de simpele knop voor het opgeven van een macht kon ik dus niet vinden. Nouja, ik kon hem wel vinden, maar de uitkomsten van de som klopten voor geen meter. Na een half uur klooien, kwam ik erachter dat ik dus de verkeerde knop te pakken had, en een ander moest proberen. Het tentamen zelf duurde in totaal maar 90 minuten, dus 30 minuten klooien met je rekenmachine is behoorlijk zonde van je tijd. Helaas was ik, toen ik uiteindelijk de goede knop gevonden had, zo gefrustreerd geraakt, dat ik uiteindelijk de opgave nog fout heb gedaan ook!

De volgende ochtend werd ik wakker met een rauwe keel, maarja, niet zeuren: dinsdag is altijd een zware dag (4 colleges), dus gewoon lekker er tegenaan. Om 8 uur 's avonds kwam ik thuis, na een lange dag (meer dan 12u) op de universiteit te zijn geweest, heb ik wat chinees gehaald (bij het restaurant aan de overkant van de straat), en ben voor de TV geploft, om er weer vandaan te komen voor een biertje, want: dinsdag-dollarbierdag!

De volgende dag had ik alweer spijt: mijn keel voelde vreselijk en ik had slecht geslapen, donderdag was dit alleen maar erger: de griep was toegeslagen! Het heerste, en normaal heb ik daar niet zo'n last van, maarja, je leeft hier toch niet zo gezond als thuis, dus ik had het te pakken. Ongeveer zonder stem, en met een halve snotneus, had ik interview met Norsk Hydro. Niet heel veel te vertellen, het was zoals elk interview: grofweg het zelfde, maar toch een beetje anders. Ondanks mijn gezondheidstoestand ging het redelijk. 's Avonds toch maar niet uit gegaan, wat erg jammer was als ik de foto's zo mag beoordelen.

Vrijdag was het een beetje het zelfde verhaal: ik hoopte dat ik na een goede nachtrust me beter zou voelen voor mijn interview met Schlumberger, maar niets was minder waar. Ook dit interview ging naar omstandigheden prima. 's Avonds zijn we naar een ijshockeywedstrijd gegaan tussen de Longhorns (onze Universiteit) en de Aggies (Texas A&M, de rivalen). Na al snel op 1-0 achterstand te zijn gekomen, wonnen de Longhorns uiteindelijk overtuigend (7-5). Bij een 4-1 stand zijn we overigens al weggegaan, omdat Peter en Amit het koud hadden: pussy's! Bovendien lag het spel al lange tijd stil omdat een van de Longhorns na een op het zicht normale body-check niet meer overeind kwam. Hij moest per stretcher van het ijs gehaald worden, en werd met een ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Ik heb helaas nergens kunnen vinden of het echt ernstig met de jongen is, ik hoop maar van niet!

In de IJshockey hal, uiteraard in onze Texas outfits
vlnr: Justin, Bernhard, ik en Amit

Wit: Texas Longhorns, Bordeaux Rood: Aggies (Texas A&M)

De pussy's: Amit en Peter

Op weg terug wilden ze wegrijden zonder mij.

Bernhard achter het stuur, Justin op shotgun.

Achterin is het altijd gezellig: Peter en Amit

En Amit en ik

Na het ijshockey zijn we naar een verjaardagsfeestje van een studiegenootje van Peter en Bernhard gegaan. Dit was een alleraardigst feestje, al was het behoorlijk druk (in den beginne): de drukte zette ons aan tot een weddenschap om de tijd waarop de politie het feestje zou onderbreken, met slechts een krappe 5 minuten onnauwkeurigheid won ik glorieus (ik voorspelde tien minuten voor 1, maar het werd 0:46u). Meneer agent was overigens de kwaadste niet, want nadat het gros van de feestgangers was vertrokken, mocht de rest blijven. Ik ben zelf overigens niet lang daarna ook maar weer naar huis gegaan, want ik voelde me nog steeds niet top.
Zaterdag heb ik vooral huiswerk gedaan: 's avonds zouden we met een paar man bij iemand thuis film gaan kijken, maar gezien mijn (gebrek aan) voortgang, en het feit dat ik me nog steeds niet top voelde, heb ik verstek laten gaan.
Zondag was de laatste wedstrijd van Flagfootball (nu al!), maar gezien de treurige opkomst (3 man, 6 is minimum om te spelen) ging dit helaas (?) niet door. In plaats daarvan dus maar weer huiswerk gemaakt in een poging om m'n achterstand een beetje in te lopen. Bovendien was het misschien maar beter om niet te gaan sporten met m'n zieke kop.
Vandaag ging alweer beter: m'n keel is alweer bijna de oude. Vandaag heb ik hard gestudeerd op mijn Rock en Mineral Exam van aankomende donderdag: Hiervoor moeten we een stuk of 60 steensoorten en mineralen weten te onderscheiden, en hun eigenschappen uit ons hoofd kennen: sommige zijn niet zo moeilijk, maar anderen zijn echt vrijwel identiek. Blokken dus! En met 3 mid-term tentamens op komst in de komende 10 dagen, zal ik voorlopig niet veel anders doen!

Op het verjaardagsfeestje, vlnr: Amit, Nikolai, Justin en Bernhard, onder: Peter