Eerste dagen, waar blijft m'n bagage?

Het is nu zondag, ik ben hier nu ongeveer 4 dagen. Zoals ik in mijn vorige post al vertelde, was ik zonder bagage hier aangekomen, maar ik had er het volste vertrouwen in dat die de volgende ochtend wel zou arriveren. Ondertussen was het, toen ik aankwam in Austin (rond een uur of 11 's avonds) nog altijd ruim 30 graden Celsius, wat op zich wel een aparte gewaarwording is.

Na de vermoeiende reis dacht ik wel een goede boerennacht te kunnen maken. Echt uitslapen zat er alleen niet in, aangezien ik voor 13u de volgende dag me moest inchecken bij de international office van de universiteit (dat was de laatste dag dat dat mogelijk was). Ik werd echter al om 7u wakker, dus de jetlag was duidelijk aanwezig. Na een paar keer te hebben geprobeerd me om te draaien, omdat ik toch echt heel moe zou moeten zijn, besloot ik toch maar op te staan, en dingen te gaan regelen.

Allereerst leek het me een goed idee om 'officieel' in te checken in mijn dorm. Aangezien ik de avond ervoor pas laat was aangekomen, had ik eigenlijk nog niemand ontmoet, laat staan dat ik wist wat waar was. Ik ging dus langs bij de manager, Kevin, waarmee ik al regelmatig gemaild had vanuit Nederland en die ik vanaf Houston Airport gebeld had dat ik laat en vermoedelijk zonder bagage zou arriveren. Kevin bleek een jonge vent die hier de hele boel runt (aparte job), hij is in ieder geval heel vriendelijk en legde alles uit. Verder gaf hij me nog wat tips voor supermarkten enz.
Nu was het dan tijd om naar de international office te gaan, om in ieder geval de verplichte dingen achter de rug te hebben. Hier moest ik een afspraak maken voor die middag, voor een soort van immigration papers check en presentatie. Ondertussen kon ik mijn collegekaart laten maken en ben ik naar de supermarkt gegaan.
De supermarkten doen hier denken aan het Franse systeem met supermarches. Ook hier liggen ze ver buiten de stad en ik moest dan ook een heel eind reizen om daar te komen (ongeveer van Delft naar midden Rotterdam voor de dichtstbijzijnde). Gelukkig zijn de bussen hier op vertoon van je collegekaart gratis... (anders kosten ze ook maar $0,50, maar het gaat natuurlijk om het idee).
In de supermarkt wordt je overladen met BBQ-spullen, maar dan niet de 'gezonde' dingen die we in Nederland kennen, nee in Texas is alles groter en vetter. Dat geldt overigens voor alles: het kleinste pak jus d'orange (met echte sinaasappels uit Florida, veel beter dan appelsientje) is 2 liter, een fles cola heeft een inhoud van 3 liter (er was een aanbieding: 4 van deze flessen voor 3 dollar), tandpasta komt in tubes van een halve liter en zo zijn er nog talloze andere voorbeelden. Goed voer is vrijwel niet te krijgen, en waar dat wel zo is, dan is het vele malen duurder dan fast-food. Geen wonder dat er zo veel Amerikanen kampen met overgewicht (je komt op 1 dag hier rondlopen meer extreem dikke mensen tegen dan in een heel jaar in Nederland).
Maargoed, het was tijd om terug te gaan naar de International Office. De presentatie bleek zeer saai, en ze herhalen alles 22x om er maar zeker van te zijn dat iedereen het begrijpt (er zijn hier erg veel Aziaten die overal ja op zeggen, dus ook als je ze vraagt of ze het begrepen hebben -ongeacht of dat het geval is-).
Terug in m'n dorm aangekomen, bleek Dolf (een andere jongen uit Delft) hier al een aantal keren te zijn langs geweest. Hij bleek hier om de hoek te wonen en we zijn een biertje gaan drinken bij hem op de patio. Tegen etenstijd besloten we richting 6th Street te gaan (dit is HET uitgaanscentrum van Austin). We gingen op zoek naar een goede steak (formaat Texas, oftewel GROOOOOOT). Dit bleek lastiger dan verwacht. We kwamen op een gegeven moment langs een tatooshop waar de eigenaar, een grote, dikke, kale, volgetatooeerde blanke man voor de deur stond. Ik dacht bij mezelf: hij zal wel weten waar we een goed stuk vlees kunnen krijgen, al leek het Dolf niet zo'n super plan om hem aan te spreken. Toch gedaan natuurlijk, en zoals alle Amerikanen die ik tot nog toe ben tegengekomen was ook deze vent heel aardig. Hij vertelde dat we niet voor een steak moesten gaan, maar voor een burger, en dat twee blokken verder DE tent in Austin zat. De burgers waren inderdaad super, het bier daarentegen vreselijk. Water uit de OD is vele malen lekkerder, zelfs ongekoeld! Dit mocht de pret niet drukken, dus gingen we na het eten eens op kroegentocht. Austin is de "Live music capital of the world" en daar is niets teveel mee gezegd. In werkelijk elke kroeg staat een band, van heel slecht tot zeer goed.
Ook is deze stad zeer gefocust op studenten: er is iedere dag een special, bijvoorbeeld: flesje bier $1,- of whiskycola $1,-. Zeer goed te doen dus. Kijk wel uit wat je bestelt, want als je niet de special neemt, ben je al gauw $5,- per drankje kwijt. Het enige jammere is dat hier alles om 2u sluit, voordeel daarvan is dat je de volgende ochtend weer vroeg aan de bak kunt zonder al te brak te zijn.

De volgende ochtend moest ik ook aan de bak, maar brak was ik wel degelijk. Dolf en ik hadden 'm donderdagavond goed geraakt, en ik had nog steeds mijn bagage niet. We moesten naar een bijeenkomst voor alle internationale studenten, wederom extreem saai, en met een barstende koppijn enz., is dat geen aanrader. Na deze zeer saaie presentaties gingen we met zijn allen genieten van een heerlijke lunch: pizza. Deze vond gretig aftrek aangezien ik nog niet had ontbeten en op deze manier mijn brakheid een beetje van me af kon eten. We besloten verder niet naar het middagprogramma te gaan. In plaats daarvan ben ik een bankrekening gaan openen. Teruggekomen in mijn dorm was mijn bagage eindelijk gearriveerd!