Thanksgiving
Afgelopen week stond in het teken van Thanksgiving. Iedereen had in ieder geval donderdag (thanksgiving-day) en vrijdag vrij, maar de meeste colleges gingen woensdag al niet door, dus veel mensen gingen dinsdag avond stappen.
Ik had echter veel werk te doen: ik moe(s)t een paper schrijven over de prijs van aardgas, en dat valt behoorlijk tegen. Eén biertje gunde ik mezelf echter wel, want ik had de hele dag hard gewerkt. Dus ik ging met Peter en Amit een biertje drinken in de Cain & Abels (binnenlands bier voor $1). Daar kwamen we Rali tegen, een aardig meisje van Bulgaarse afkomst. Maar meer dan aardig is ze niet, en zal ze zeker niet worden, al wil ze dat wel graag. Iedere keer als ze in de buurt komt, wordt ik eerlijk gezegd behoorlijk nerveus: ze komt te dichtbij staan en is over-geïnteresseerd in alles. Ze vroeg me waarom ik haar niet had gebeld, waarop ik uiterst praktisch antwoordde dat ik haar nummer niet had. Zij reageerde met de opmerking dat Peter haar nummer wel heeft. Om er vanaf te zijn vroeg ik daarom waarom ze dan niet aan hem ging vragen waarom hij haar niet gebeld had. Amit stond naast me en vertelde even later toen ze weg was dat hij nog nooit zo'n botte opmerking gehoord had, zeker gezien het feit dat ik ook nog stond te sms-en terwijl ik met haar stond te praten. Helaas begreep ze de hint niet en wilde ze toch mijn telefoonnummer en programmeerde ze die van haar in mijn telefoon. Helaas voor haar zal dat weinig veranderen in mijn belgedrag.
Toen Peter en Amit vertrokken, ben ik ook maar gegaan, zodat ik de volgende dag nog een paar uurtjes aan mijn paper kon werken alvorens richting Houston te vertrekken.
Voor thanksgiving waren Heather en ik uitgenodigd door Ben om dit bij zijn ouders in Humble (vlak boven Houston) te vieren. Woensdagmiddag vertrokken we daarom met zijn drieën vanuit Austin richting Houston. Zoals te verwachten viel, waren we niet de enigen die een roadtrip gingen maken: de eerste 2 uur was filerijden. Het was wel een leuke rit met mooi uitzicht over het Texaanse landschap (groen!) en waarbij we langs een groot aantal olie en gas bronnen reden. Uiteraard was het ook gezellig in de auto:
Dit dorpje halverwege tussen Houston en Austin deed me een beetje denken aan cowboyfilms. Zoals je kunt zien had ik tijd zat om daar over na te denken: we stonden in de file.
Bij Ben's ouders aangekomen maakten we kennis met Pa, Ma , Opa en twee zussen met aanhang. En we werden getrakteerd op een heerlijk home-made meal. Uiteraard werd er gebeden voor het eten. Na het eten en een uitgebreid gesprek met ouders, waarbij een hoop herinneringen aan Nederland werden opgehaald: de keukenhof, kaas, stroopwafels en 'vieze' drop enz. (Ben's ouders wonen een groot deel van het jaar in Londen en komen regelmatig in Nederland). Daarna gingen we naar de lokale sports bar (midden op een industrieterrein) waar Ben had afgesproken met vroegere klasgenoten.
Laat werd het niet, want Ben moest om 6.30u de volgende ochtend weg om mee te doen aan een lokale hardloopwedstrijd. Heather en ik besloten niet mee te gaan, maar een beetje uit te slapen. Het thanksgiving diner werd 's middags (12.30u) al gehouden, omdat Ben's oudste zus nog naar haar 'schoonouders' moest en wij nog terug moesten naar Austin. Ooms, tante's, Oma, neefjes en nichtjes, het was een drukte van belang, maar heel gezellig, en heel veel en lekker eten.
Na nog gezellig te hebben nagetafeld (alleen niet aan tafel)...
... vertrokken wij weer richting Austin. De trip terug naar Austin ging beduidend sneller dan de heenweg, maar duurde alsnog 3 en een half uur (het is bijna 300km). De volgende ochtend moesten we alweer vroeg aantreden want de traditionele thanksgiving wedstrijd tussen Texas en Texas A&M (de andere grote universiteit van Texas) stond op het spel (we hebben het dan over sport nummer 1 in het zuiden van de USA: American Football). De Aggies (A&M) hadden al 9 jaar op een rij verloren, en dit zou vrijwel zeker nummer 10 worden. Helaas niet dus....
De wedstrijd was matig, en de Aggies waren zeer doeltreffend met hun aanvallende spel, uiteindelijk wonnen ze met 12-7 (2 touchdowns tegen 1). Heel Austin was depressief, met uitzondering van Ben, want die had zijn bachelor gehaald bij A&M en het is traditie dat je aanhanger blijft van de universiteit waar je je bachelor hebt gehaald (slechts heel weinig mensen doen ook een Master's studie hier in de USA).
's Avonds moest het verdriet dus een beetje weggedronken worden op 6th street. Waar het ondanks het verlies, erg druk was.
Het hele weekend heb ik besteed aan het verder schrijven van mijn paper. Deze heb ik vanavond 'voorlopig' afgerond (ik heb het nog niet nagelezen, dus zal nog wel e.e.a. moeten wijzigen).
Morgen ga ik kijken naar een auto, en wellicht koop ik hem. Meer nieuws volgende week, nu ga ik tukken!
Ik had echter veel werk te doen: ik moe(s)t een paper schrijven over de prijs van aardgas, en dat valt behoorlijk tegen. Eén biertje gunde ik mezelf echter wel, want ik had de hele dag hard gewerkt. Dus ik ging met Peter en Amit een biertje drinken in de Cain & Abels (binnenlands bier voor $1). Daar kwamen we Rali tegen, een aardig meisje van Bulgaarse afkomst. Maar meer dan aardig is ze niet, en zal ze zeker niet worden, al wil ze dat wel graag. Iedere keer als ze in de buurt komt, wordt ik eerlijk gezegd behoorlijk nerveus: ze komt te dichtbij staan en is over-geïnteresseerd in alles. Ze vroeg me waarom ik haar niet had gebeld, waarop ik uiterst praktisch antwoordde dat ik haar nummer niet had. Zij reageerde met de opmerking dat Peter haar nummer wel heeft. Om er vanaf te zijn vroeg ik daarom waarom ze dan niet aan hem ging vragen waarom hij haar niet gebeld had. Amit stond naast me en vertelde even later toen ze weg was dat hij nog nooit zo'n botte opmerking gehoord had, zeker gezien het feit dat ik ook nog stond te sms-en terwijl ik met haar stond te praten. Helaas begreep ze de hint niet en wilde ze toch mijn telefoonnummer en programmeerde ze die van haar in mijn telefoon. Helaas voor haar zal dat weinig veranderen in mijn belgedrag.
Toen Peter en Amit vertrokken, ben ik ook maar gegaan, zodat ik de volgende dag nog een paar uurtjes aan mijn paper kon werken alvorens richting Houston te vertrekken.
Voor thanksgiving waren Heather en ik uitgenodigd door Ben om dit bij zijn ouders in Humble (vlak boven Houston) te vieren. Woensdagmiddag vertrokken we daarom met zijn drieën vanuit Austin richting Houston. Zoals te verwachten viel, waren we niet de enigen die een roadtrip gingen maken: de eerste 2 uur was filerijden. Het was wel een leuke rit met mooi uitzicht over het Texaanse landschap (groen!) en waarbij we langs een groot aantal olie en gas bronnen reden. Uiteraard was het ook gezellig in de auto:
Dit dorpje halverwege tussen Houston en Austin deed me een beetje denken aan cowboyfilms. Zoals je kunt zien had ik tijd zat om daar over na te denken: we stonden in de file.
Bij Ben's ouders aangekomen maakten we kennis met Pa, Ma , Opa en twee zussen met aanhang. En we werden getrakteerd op een heerlijk home-made meal. Uiteraard werd er gebeden voor het eten. Na het eten en een uitgebreid gesprek met ouders, waarbij een hoop herinneringen aan Nederland werden opgehaald: de keukenhof, kaas, stroopwafels en 'vieze' drop enz. (Ben's ouders wonen een groot deel van het jaar in Londen en komen regelmatig in Nederland). Daarna gingen we naar de lokale sports bar (midden op een industrieterrein) waar Ben had afgesproken met vroegere klasgenoten.
Laat werd het niet, want Ben moest om 6.30u de volgende ochtend weg om mee te doen aan een lokale hardloopwedstrijd. Heather en ik besloten niet mee te gaan, maar een beetje uit te slapen. Het thanksgiving diner werd 's middags (12.30u) al gehouden, omdat Ben's oudste zus nog naar haar 'schoonouders' moest en wij nog terug moesten naar Austin. Ooms, tante's, Oma, neefjes en nichtjes, het was een drukte van belang, maar heel gezellig, en heel veel en lekker eten.
Na nog gezellig te hebben nagetafeld (alleen niet aan tafel)...
... vertrokken wij weer richting Austin. De trip terug naar Austin ging beduidend sneller dan de heenweg, maar duurde alsnog 3 en een half uur (het is bijna 300km). De volgende ochtend moesten we alweer vroeg aantreden want de traditionele thanksgiving wedstrijd tussen Texas en Texas A&M (de andere grote universiteit van Texas) stond op het spel (we hebben het dan over sport nummer 1 in het zuiden van de USA: American Football). De Aggies (A&M) hadden al 9 jaar op een rij verloren, en dit zou vrijwel zeker nummer 10 worden. Helaas niet dus....
De wedstrijd was matig, en de Aggies waren zeer doeltreffend met hun aanvallende spel, uiteindelijk wonnen ze met 12-7 (2 touchdowns tegen 1). Heel Austin was depressief, met uitzondering van Ben, want die had zijn bachelor gehaald bij A&M en het is traditie dat je aanhanger blijft van de universiteit waar je je bachelor hebt gehaald (slechts heel weinig mensen doen ook een Master's studie hier in de USA).
's Avonds moest het verdriet dus een beetje weggedronken worden op 6th street. Waar het ondanks het verlies, erg druk was.
Het hele weekend heb ik besteed aan het verder schrijven van mijn paper. Deze heb ik vanavond 'voorlopig' afgerond (ik heb het nog niet nagelezen, dus zal nog wel e.e.a. moeten wijzigen).
Morgen ga ik kijken naar een auto, en wellicht koop ik hem. Meer nieuws volgende week, nu ga ik tukken!
2 reacties.:
Go Aggies!!!
Hi Caspar,
Het verslag van je ervaringen is voor ons net een sightseeing trip. De foto's zijn interessant. Fijn dat het met je studie goed gaat.
Han en Gerda
Een reactie posten