Sinds Spring Break
Vanwege de uitgebreide posts over mijn spring break road trip, ben ik helemaal niet meer toegekomen aan wat daarna allemaal is gebeurd.
Helaas heb ik (bijna) geen foto's voor deze post, omdat mijn camera de trip niet geheel had overleefd.
Bij voorbaat excuus voor het hak-op-de-tak karakter van dit verhaal, maar er is de afgelopen weken, op studie na, niet zo heel veel gebeurd, dus dit verhaal bestaat uit de hoogtepunten.
Na mijn trip was het weer terug naar de harde realiteit. De woensdag van spring break had ik een email ontvangen van mijn prof. dat hij een update wilde van mijn onderzoek. Nou ging (en gaat) dat waardeloos, en ben ik ervan overtuigd dat de methode die hij wil dat ik gebruik niet geschikt is, maar gezien het feit dat ik echt een hekel begin te krijgen aan dat onderzoek, heb ik geen zin om daar uitgebreid op in te gaan. Maargoed, ik moest hem een update geven, maar had niets te melden omdat ik redelijk vast zat. Na er weer veel te veel tijd in te hebben gestoken, had ik een doorbraak, waarna ik hem daadwerkelijk iets zou kunnen laten zien, dat gesprek heb ik morgen, dus daar schrijf ik de volgende keer over. Maar om nu vast een vooruitblik te geven: de data die mijn model genereert, is totaal niet realistisch, en ik zit weer helemaal vast (in de volgende stap).
Twee weken geleden kreeg ik een email van Lorie Hernandez, recruiter van Shell, of ik zin had om samen met Ashwin (denk aan mijn petroleum engineering kamp begin januari) en haar wat te gaan eten. Dat was heel gezellig, en we probeerden niet teveel over 'zaken' te hebben, dat was namelijk niet het doel. Maar het feit dat ze ons tweeën uitnodigde is al genoeg teken dat ze ons wel mag, en dat ze haar best doet om ons 'binnen' te krijgen (een passende stage/baan voor ons te vinden). Ik vrees alleen dat een stage voor deze zomer er niet meer in zit, maar aan de andere kant is dat ook helemaal niet zo erg: als ik niets heb, kom ik gewoon lekker naar Nederland en kan ik iedereen weer eens opzoeken.
Ik zat toch wel over mijn camera in, en had (tegen beter weten in) een claim ingediend bij mijn reisverzekering. Ik ging er van uit dat waterschade voor elektronica niet valt onder de dekking, maar niet geschoten is altijd mis, en mijn oude camera had ik pas in augustus gekocht, dus hij was nog zo goed als nieuw. Amper een week later had ik bericht in de bus (nouja, in Oegstgeest), dat mijn verzekering me € 259 zou overmaken, en vrijwel gelijktijdig was dat bedrag op mijn rekening overgeschreven. Nou komt het mooiste: de camera die ik had, is uit productie, omdat hij vervangen werd door een nieuwer model. Dat is waarschijnlijk Canon's manier om de prijs van haar digitale camera's hoog te houden in een markt waar de ontwikkelingen elkaar in rap tempo opvolgen. Het nieuwe model heeft 1 megapixel en een paar opties extra. Via internet wist ik dit nieuwere model vervolgens op de kop te tikken voor $ 301, wat neerkomt op ongeveer € 230. Met andere woorden: ik heb uiteindelijk toch nog winst gemaakt in Vegas! (mijn saldo stond ergens tussen de -10 en -20 dollar)
Gezien het feit dat het einde van het semester nadert (nog 4 weken), komen alle deadlines rap dichterbij. Ik ben dan ook druk aan de slag met 2 termpapers. Eén heb ik inmiddels af, getiteld: "Sakhalin II, a production sharing agreement turning into a lose-lose situation". Het gaat over het omstreden LNG project van Shell in het verre oosten van Rusland, dat afgelopen winter in het nieuws was omdat Gazprom (de Russische aardgasmonopolist) 50% van de aandelen overnam. Mocht je geïnteresseerd zijn, dan kun je hem aan de linkerkant van de pagina downloaden.
Mijn 2e paper gaat over hetzelfde project, maar dan hoe het gefinancierd wordt (waar geld geleend wordt e.d.). Daar ben ik net pas aan begonnen, dus dat duurt nog wel een weekje voordat die af is.
Ondanks dat ik dus erg druk bezig ben met het schrijven van papers en het doen van onderzoek, heb ik af en toe nog wel tijd om even te ontspannen: zo hadden we vorige week een Bowling-toernooi. Inmiddels had ik mijn nieuwe fotocamera, dus ik heb een paar plaatjes geschoten (zie hieronder). Ons team was multi-culti en bestond uit: Federico (Venezuela), Justin (USA), Julien (Frankrijk), Amit (India) en mijzelf. We begonnen met de warming up, die vrij aardig ging: in 5 frames had ik 54 punten, maar een spare open (dus eigenlijk 64 + mijn eerst volgende worp). Dat was meteen mijn laatste succes! In de wedstrijd kwam ik niet verder dan 83 en 94 (we hebben 2x 10 frames gespeeld). Daarmee was ik de leider van het poedelprijs-klassement (denk ik). Maar we hadden in ieder geval veel plezier.
Mijn fantastishe stijl die me dus vrijwel geen punten opleverde
Julien had een onnavolgbare stijl, vooral het 'hupje' wat hij na iedere worp maakte was hilarisch. Puntentechnisch deed hij het niet slecht (binnen ons team).
Federico was de enige die het echt kon, vergeleken bij ons, en haalde dan ook ruim 40 punten meer dan de rest.
Amit beweerde dat het zijn 'eerste keer' was. Ondertussen gooide hij strikes en spares en eindigde hij glorieus 2e (in ons team).
Justin had zijn eigen 'watermeloen', en was zeer wisselvallig. Puntenloze frames werden afgelost met strikes, en uiteindelijk eindigde hij 3e.
Helaas heb ik (bijna) geen foto's voor deze post, omdat mijn camera de trip niet geheel had overleefd.
Bij voorbaat excuus voor het hak-op-de-tak karakter van dit verhaal, maar er is de afgelopen weken, op studie na, niet zo heel veel gebeurd, dus dit verhaal bestaat uit de hoogtepunten.
Na mijn trip was het weer terug naar de harde realiteit. De woensdag van spring break had ik een email ontvangen van mijn prof. dat hij een update wilde van mijn onderzoek. Nou ging (en gaat) dat waardeloos, en ben ik ervan overtuigd dat de methode die hij wil dat ik gebruik niet geschikt is, maar gezien het feit dat ik echt een hekel begin te krijgen aan dat onderzoek, heb ik geen zin om daar uitgebreid op in te gaan. Maargoed, ik moest hem een update geven, maar had niets te melden omdat ik redelijk vast zat. Na er weer veel te veel tijd in te hebben gestoken, had ik een doorbraak, waarna ik hem daadwerkelijk iets zou kunnen laten zien, dat gesprek heb ik morgen, dus daar schrijf ik de volgende keer over. Maar om nu vast een vooruitblik te geven: de data die mijn model genereert, is totaal niet realistisch, en ik zit weer helemaal vast (in de volgende stap).
Twee weken geleden kreeg ik een email van Lorie Hernandez, recruiter van Shell, of ik zin had om samen met Ashwin (denk aan mijn petroleum engineering kamp begin januari) en haar wat te gaan eten. Dat was heel gezellig, en we probeerden niet teveel over 'zaken' te hebben, dat was namelijk niet het doel. Maar het feit dat ze ons tweeën uitnodigde is al genoeg teken dat ze ons wel mag, en dat ze haar best doet om ons 'binnen' te krijgen (een passende stage/baan voor ons te vinden). Ik vrees alleen dat een stage voor deze zomer er niet meer in zit, maar aan de andere kant is dat ook helemaal niet zo erg: als ik niets heb, kom ik gewoon lekker naar Nederland en kan ik iedereen weer eens opzoeken.
Ik zat toch wel over mijn camera in, en had (tegen beter weten in) een claim ingediend bij mijn reisverzekering. Ik ging er van uit dat waterschade voor elektronica niet valt onder de dekking, maar niet geschoten is altijd mis, en mijn oude camera had ik pas in augustus gekocht, dus hij was nog zo goed als nieuw. Amper een week later had ik bericht in de bus (nouja, in Oegstgeest), dat mijn verzekering me € 259 zou overmaken, en vrijwel gelijktijdig was dat bedrag op mijn rekening overgeschreven. Nou komt het mooiste: de camera die ik had, is uit productie, omdat hij vervangen werd door een nieuwer model. Dat is waarschijnlijk Canon's manier om de prijs van haar digitale camera's hoog te houden in een markt waar de ontwikkelingen elkaar in rap tempo opvolgen. Het nieuwe model heeft 1 megapixel en een paar opties extra. Via internet wist ik dit nieuwere model vervolgens op de kop te tikken voor $ 301, wat neerkomt op ongeveer € 230. Met andere woorden: ik heb uiteindelijk toch nog winst gemaakt in Vegas! (mijn saldo stond ergens tussen de -10 en -20 dollar)
Gezien het feit dat het einde van het semester nadert (nog 4 weken), komen alle deadlines rap dichterbij. Ik ben dan ook druk aan de slag met 2 termpapers. Eén heb ik inmiddels af, getiteld: "Sakhalin II, a production sharing agreement turning into a lose-lose situation". Het gaat over het omstreden LNG project van Shell in het verre oosten van Rusland, dat afgelopen winter in het nieuws was omdat Gazprom (de Russische aardgasmonopolist) 50% van de aandelen overnam. Mocht je geïnteresseerd zijn, dan kun je hem aan de linkerkant van de pagina downloaden.
Mijn 2e paper gaat over hetzelfde project, maar dan hoe het gefinancierd wordt (waar geld geleend wordt e.d.). Daar ben ik net pas aan begonnen, dus dat duurt nog wel een weekje voordat die af is.
Ondanks dat ik dus erg druk bezig ben met het schrijven van papers en het doen van onderzoek, heb ik af en toe nog wel tijd om even te ontspannen: zo hadden we vorige week een Bowling-toernooi. Inmiddels had ik mijn nieuwe fotocamera, dus ik heb een paar plaatjes geschoten (zie hieronder). Ons team was multi-culti en bestond uit: Federico (Venezuela), Justin (USA), Julien (Frankrijk), Amit (India) en mijzelf. We begonnen met de warming up, die vrij aardig ging: in 5 frames had ik 54 punten, maar een spare open (dus eigenlijk 64 + mijn eerst volgende worp). Dat was meteen mijn laatste succes! In de wedstrijd kwam ik niet verder dan 83 en 94 (we hebben 2x 10 frames gespeeld). Daarmee was ik de leider van het poedelprijs-klassement (denk ik). Maar we hadden in ieder geval veel plezier.
Mijn fantastishe stijl die me dus vrijwel geen punten opleverdeJulien had een onnavolgbare stijl, vooral het 'hupje' wat hij na iedere worp maakte was hilarisch. Puntentechnisch deed hij het niet slecht (binnen ons team).Federico was de enige die het echt kon, vergeleken bij ons, en haalde dan ook ruim 40 punten meer dan de rest.Amit beweerde dat het zijn 'eerste keer' was. Ondertussen gooide hij strikes en spares en eindigde hij glorieus 2e (in ons team).Justin had zijn eigen 'watermeloen', en was zeer wisselvallig. Puntenloze frames werden afgelost met strikes, en uiteindelijk eindigde hij 3e.
Posts
1 reacties.:
hallo Caspar.
een nieuwe opmaak: mooi en... lekker goed leesbaar.
liefs, mam
Een reactie posten