Nog een 'hunting trip'

Ik zal maar meteen met hetgeen beginnen wat iedereen zich na mijn vorige bericht wellicht afvraagt: ik heb nog geen reactie gehad van Shell.

Zo, nu we daar dus nog op moeten wachten, zal ik een update geven van de afgelopen 2 weken.
De dag voor het golfen waar ik het in mijn vorige bericht over had, was er weer een Tailgate party georganiseerd door de SPE (Society of Petroleum Engineers) en door mijn faculteit (Jackson School of Geosciences). Een tailgate is dus niets anders dan BBQ & drank 'ter voorbereiding op' de Football game. Uiteraard was dat dus weer even mooi profiteren te meer daar er op de tailgate van mijn faculteit nog echt goed voer werd geserveerd ook!

Verscheidene Tailgate-foto's

Na de tailgate ben ik met Ashwin en twee Nigeriaanse studiegenoten naar een Boat party geweest van de vereniging voor Caraïbische studenten. Nou ben ik zelf ook echt heel erg Caraïbisch, en Ashwin (India) en de Nigerianen mogelijk nog meer dan ik, dus was dat een top-feest. Waar we ons enigszins in vergisten was dat er op de uitnodiging stond dat je absoluut niet te laat moest komen, omdat de boot anders mogelijk vertrokken zou zijn, en wij dus op tijd waren. Vervolgens duurde het nog anderhalf uur voordat de boot vertrok, omdat alles op een Caraïbisch tempo ging..... en wij hadden nog wel zo gestresst om op tijd te komen!
De boat-party was verder wel leuk, maar niet heel bijzonder. Wel was het grappig dat ik 2 meisjes tegenkwam wier moeder Antiliaans was en die dus een paar woorden Nederlands spraken (Pa was Amerikaans en zij waren hier opgegroeid).

Boat party pics, met de Longhorns nog op mijn voorhoofd van de Tailgate party.

Het weekend erop was ik weer uitgenodigd om te komen jagen op de Ranch van mijn studiegenoot. Hij is inmiddels alleen afgestudeerd en woont niet meer in Austin, dus dit keer werden we niet opgehaald met het vliegtuig, maar hebben we met zijn vijven een busje gehuurd.

Ons Boessie, zonsondergang en een regenboog.

Dit keer kwam ik erachter dat ik de vorige twee keer veel te veel betaald heb voor mijn jachtvergunning, omdat ik elke keer een non-resident vergunning kocht maar mezelf al lang een Texas resident mocht noemen (voor jacht-licenties iig). Dit keer heb ik het dus wel goed gedaan, en was ik voor een heel jaar lang minder kwijt dan vorige keren voor één weekendje.

Bovendien vond ik het wel een keertje mooi geweest met het feit dat ik alsmaar niets geschoten had, en was het naar mijn mening tijd voor de derde-maal-is-scheepsrecht-keer.
Vrijdagavond na het eten gingen we echter eerst nog vissen. Het aardige was dat het naar de visstek zo'n 20 mijl onverharde weg over de ranch is, en wij al een aardig slokje op hadden. Maargoed, het is privé terrein dus alles mag...
We werden met zijn vieren in een grote Ford F250 (pickup)truck gezet, en kregen de opdracht de andere truck te volgen. Dat leek makkelijk, maar viel nog best tegen aangezien zij de weg kenden en er als een gek vandoor gingen (40 mph op een onverharde weg in licht aangeschoten toestand is best spannend, zelfs als je zelf niet rijdt).
Op de visstek aangekomen werden we in bootjes gezet met een stel hengels en een bak (levende) garnalen en voeren we naar een bootje verderop waar een grote lamp (met generator) voor anker lag. Kennelijk komt het aas dat vrij rondzwemt op het licht af, waar op hun beurt (vooral) forellen op af komen. We zagen ze dan ook aan alle kanten om ons heen uit het water springen en ook aan onze hengels hingen ze regelmatig. Ik verkoos deze avond om het rustig aan te doen, en was geen hele grote held in het levende-garnaal-aan-haak-priemen, want ik was mijn garnalen de ganse tijd kwijt. En dan bedoel ik zonder hem te hebben ingeruild voor een forel of een 'red snapper'. Op de terugweg was het mijn beurt om te rijden of liever gezegd racen, wat nog spannender was dan als passagier meerijden. Aan de andere kant geeft het wel zo'n kick, dat het lijkt alsof je nuchter bent.....

Nishant, Ben en Eric hadden wel forellen gevangen.

De volgende ochtend zouden we op duiven gaan jagen, maar vanwege een weerfront (een zich vormende orkaan, wel vet, je zag de ronde vorm in de lucht), besloten we af te wachten of het wel verstandig was op pad te gaan. Na een uurtje of 2 (het was inmiddels 9u 's ochtends) besloten we toch op pad te gaan, maar had op duiven jagen niet heel veel zin meer aangezien die vooral actief zijn bij zonsop- en ondergang. In plaats van de shotguns (voor de duiven) namen we dus het jachtgeweer mee om nog maar weer eens een poging te doen om een Nilgai te schieten.
Na een tijdje in de truck (dezelfde die de avond tevoren vrij hard was afgeragd op weg naar de visstek) te hebben rondgereden zagen we een Nilgai. We besloten de truck (en Ben, Nishant en Eric) achter te laten en op hem af te sluipen. Hij had ons niet door, maar liep een beetje rond te grazen en in zijn onvoorspelbare pad waren we hem een paar keer kwijt, totdat we hem weer zagen toen wij achter een manshoog bosje stonden. Hij had niets door en stond 100 meter verderop een beetje te staan. Ik legde het jachtgeweer aan en probeerde mijn ademhaling te controleren om fatsoenlijk te kunnen richten en.... haalde de trekker over............ niets, shit, vergeten de safety eraf te halen. Niets aan de hand, ik had hem nogsteeds in mijn vizier, dus rustig nog een keer fatsoenlijk richten, en.....BAM... en weg was de Nilgai.... Mijn oor suisde van de knal, en ik had niet gezien of ik hem had geraakt of dat hij was weggerend, maar mijn gids wist me te vertellen dat ik hem fantastisch had geraakt en dat hij in een keer was neergegaan.
Dat is ook het doel, want er is niets zo zielig als dat hij wegrent en niet meer te vinden is. Hij moet zo pijnloos mogelijk overlijden...
We liepen naar hem toe en zagen hem daar liggen. Met geladen jachtgeweer moest ik voorop, voor het geval dat hij nog een laatste aanvalspoging zou doen. Daar was hij gelukkig al niet meer toe in staat, en met zijn mes verlostte mijn gids hem uit zijn lijden. Het was een jong mannetje dat zo'n 100 kilo woog (exclusief ingewanden; totaal waarschijnlijk zo'n 150 kilo). Helaas had ik geen camera bij me.....
Hij is inmiddels naar de slager gestuurd die er nu biefstukjes van aan't maken is voor me.

's Middags zijn we dan alsnog duiven gaan schieten, na eerst rond de lunch wat geoefend te hebben op kleiduiven. Met de kleiduiven had ik wederom (net als met Pa-Zonen) geen succes. Met de echte duiven had ik ook pech: we kregen semi-automatische shotguns (3 schoten achter elkaar), alleen het herlaad systeem van de mijne deed het niet, dus ik had telkens maar 1 schot. Dat gaf echter niets want ik heb 4 duiven geschoten (Nishant 2, Eric 0, Ben 8, maar die had zijn eigen shotgun bij zich en doet het regelmatig op de ranch van zijn ouders).
Gezien de hoeveelheid vlees die mij te wachten stond van de Nilgai, heb ik mijn duiven maar aan de andere 'geschonken' (ze schijnen op de BBQ erg lekker te zijn).

Foto's genomen tijdens het duif-jagen.

Nishant, Ben, Andrew, ik en Eric

De hond

Trucks speciaal omgebouwd voor het jagen.

Al met al was het weer een geslaagd weekend!

Dit afgelopen weekend heb ik wederom met mijn studiegenoot Jaewon gegolfd. Het gaat al weer iets beter, maar heb nog een hoop te leren!

tot een volgend bericht.