zondag 29 oktober 2006

Halloween

Na mijn vorige post is het met mijn gezondheid weer helemaal in orde gekomen. Zoals gezegd had ik donderdag de Rock & Mineral Test. Deze was ondanks het feit dat ik goed gestudeerd had, toch nog aardig pittig. De test werd als volgt afgenomen: in een ruimte waren 30 kartonnen borden neergelegd met daarop 1 of meerdere ‘samples’ en een vel met vragen. Bij de meeste steensoorten moesten we natuurlijk aangeven om wat voor steen (of mineraal) het ging, en tot welke klasse deze behoorde. Maar soms moesten we ook aangeven of de twee stenen of mineralen hetzelfde waren, en hoe je dat kon zien (vooral als het niet om hetzelfde ging). Er zaten een paar dingen tussen, dat je echt zeker van je zaak was, maar dat het toch fout was: 1 steen leek spreken op graniet, maar bleek vulkanisch te zijn, en dat is Graniet niet (het was Rhyolite, opgebouwd uit dezelfde mineralen als graniet, maar dus op een andere manier aan het aardoppervlak gekomen).
Ik denk overigens dat ik de test alsnog wel goed gemaakt heb, maar dat hoor ik waarschijnlijk pas eind deze week.

Donderdag avond ben ik met een stel studiegenoten een drankje gaan doen, en vervolgens naar Austin-zuid gereden om daar naar de “Midnight Rodeo” te gaan. Dit is een soort cowboy-disco met vooral country muziek. Het was echt een top-tent, mede dankzij de pitchers bier voor $ 1.50 (overigens geen 2 liter, eerder ¼ gallon, dus bijna een liter).

De “Midnight Rodeo”

Heather, Alex en Natalia

Andrew, Dolf (uit Delft), Ashwin & Jankus

Dolf, Andrew en ik


Natalia en ik.

De volgende dag was er een Halloween feestje bij een stel meisjes thuis die vlak achter mij wonen, waar de Oostenrijkse boys en ik uitgenodigd waren. Halloween is eigenlijk pas dinsdag a.s. maar het weekend is natuurlijk veel geschikter voor feestjes. Nou had ik totaal geen Halloween outfit bij de hand, dus daar moesten we voor gaan shoppen. Helaas waren we veel te laat en waren de meeste winkels waar je Halloween dingen kon kopen al gesloten. Dus ik moest iets anders verzinnen en heb ‘Captain Holland’ in het leven geroepen. Gekleed met vage zwarte handschoenen met zwarte lange nagels erop/aan en een Nederlandse vlag als cape was ik Neerlands meest bekende stripheld. Het leuke is dat Amerikanen echt heel veel van de wereld weten, dus er was menig Amerikaan die de stripheld kende en een grote fan van ‘m was! (ongelooflijk……)

Ook dit feest was een groot succes, en er is niet eens politie langs geweest om een einde te maken aan het feestgedruis!


Michelle, de dame die ons had uitgenodigd.


Justin de ‘Budweiserman’, en de Exchange koeien uit Oostenrijk.

Bernhard, Haley en Peter

Haley en ik

Ik, Bernhard, Peter
Michelle en Maria


Bernhard had m al een beetje hangen….


Maar nog wel even op de foto met Bevo, de UT mascotte.

Zaterdag was er een ‘feestje’ bij Heather thuis. Zij had een groep studiegenoten uitgenodigd om gezellig een drankje te komen kijken, de Football wedstrijd te kijken en eventueel nog een film er achteraan te plakken. Dat was overigens niet nodig, want behalve een deel van de Football game heeft de TV niet aangestaan.


Ik, Jankus en Heather

Heather en Natalia hadden voor de alcohol gezorgd.


Groepsfoto, met z’n allen op de bank en de Longhorns toejuichen!
Boven: Natalia en Jankus, onder: Alex, Ben, Heather, ik en Ashwin

Heather moest naar goed Amerikaans gebruik een mooie pompoen maken.


En was daar zeer serieus mee bezig.

Met een angstaanjagend resultaat!

Loungen op de bank (Alex, Andrew, Ashwin en Ben)

Heather en ik


En nog een groepsfoto:
Boven: Andrew, Ben, Ashwin, Federico en Elena
Onder: Heather, Alex, Natalia en ik

maandag 23 oktober 2006

Ziek, of liever: zwak en misselijk.

Ook hier in Texas is de herfst inmiddels ingevallen. Dat wil zeggen dat het 's ochtends behoorlijk koud kan zijn en het kwik niet echt meer boven de 25 graden komt (al wordt er in de loop van deze week toch weer een piekje in de 30 voorspeld). Deze plotselinge overgang had ik niet echt aan zien komen, dus liep ik maandagochtend vroeg niets vermoedend in mijn poloshirt naar buiten. Het bleek op dat moment een graad of 10, maar ach... "ik ben een gezonde Nederlandse jongen, 10 minuten wandelen in de kou kan ik wel hebben" dacht ik nog. De hele dag hard gestudeerd voor mijn mid-term die ik om 17u had. Het tentamen zelf ging prima, er zaten wat listige vraagjes tussen, maar al met al ging het prima. Een vraag had ik moeite mee, of liever: niet met de vraag, maar met mijn rekenmachine. Deze rekenmachine had ik een week eerder gekocht bij wall*mart, omdat ik mijn eigen, oude-vertrouwde-nog van de middelbare school-stammende, rekenmachine natuurlijk was vergeten mee te nemen naar de USA. Het was de simpelste 'scientific calculator' die ze hadden (uiteraard van Texas instruments) en hij is fel oranje (lekker chauvinistisch), maarja, hij was dus ook wel weer iets geavanceerder dan mijn ouwe 'beesie' thuis. Op het tentamen kwam ik daar achter, want de simpele knop voor het opgeven van een macht kon ik dus niet vinden. Nouja, ik kon hem wel vinden, maar de uitkomsten van de som klopten voor geen meter. Na een half uur klooien, kwam ik erachter dat ik dus de verkeerde knop te pakken had, en een ander moest proberen. Het tentamen zelf duurde in totaal maar 90 minuten, dus 30 minuten klooien met je rekenmachine is behoorlijk zonde van je tijd. Helaas was ik, toen ik uiteindelijk de goede knop gevonden had, zo gefrustreerd geraakt, dat ik uiteindelijk de opgave nog fout heb gedaan ook!

De volgende ochtend werd ik wakker met een rauwe keel, maarja, niet zeuren: dinsdag is altijd een zware dag (4 colleges), dus gewoon lekker er tegenaan. Om 8 uur 's avonds kwam ik thuis, na een lange dag (meer dan 12u) op de universiteit te zijn geweest, heb ik wat chinees gehaald (bij het restaurant aan de overkant van de straat), en ben voor de TV geploft, om er weer vandaan te komen voor een biertje, want: dinsdag-dollarbierdag!

De volgende dag had ik alweer spijt: mijn keel voelde vreselijk en ik had slecht geslapen, donderdag was dit alleen maar erger: de griep was toegeslagen! Het heerste, en normaal heb ik daar niet zo'n last van, maarja, je leeft hier toch niet zo gezond als thuis, dus ik had het te pakken. Ongeveer zonder stem, en met een halve snotneus, had ik interview met Norsk Hydro. Niet heel veel te vertellen, het was zoals elk interview: grofweg het zelfde, maar toch een beetje anders. Ondanks mijn gezondheidstoestand ging het redelijk. 's Avonds toch maar niet uit gegaan, wat erg jammer was als ik de foto's zo mag beoordelen.
Vrijdag was het een beetje het zelfde verhaal: ik hoopte dat ik na een goede nachtrust me beter zou voelen voor mijn interview met Schlumberger, maar niets was minder waar. Ook dit interview ging naar omstandigheden prima. 's Avonds zijn we naar een ijshockeywedstrijd gegaan tussen de Longhorns (onze Universiteit) en de Aggies (Texas A&M, de rivalen). Na al snel op 1-0 achterstand te zijn gekomen, wonnen de Longhorns uiteindelijk overtuigend (7-5). Bij een 4-1 stand zijn we overigens al weggegaan, omdat Peter en Amit het koud hadden: pussy's! Bovendien lag het spel al lange tijd stil omdat een van de Longhorns na een op het zicht normale body-check niet meer overeind kwam. Hij moest per stretcher van het ijs gehaald worden, en werd met een ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Ik heb helaas nergens kunnen vinden of het echt ernstig met de jongen is, ik hoop maar van niet!

In de IJshockey hal, uiteraard in onze Texas outfits
vlnr: Justin, Bernhard, ik en Amit

Wit: Texas Longhorns, Bordeaux Rood: Aggies (Texas A&M)

De pussy's: Amit en Peter

Op weg terug wilden ze wegrijden zonder mij.

Bernhard achter het stuur, Justin op shotgun.

Achterin is het altijd gezellig: Peter en Amit

En Amit en ik

Na het ijshockey zijn we naar een verjaardagsfeestje van een studiegenootje van Peter en Bernhard gegaan. Dit was een alleraardigst feestje, al was het behoorlijk druk (in den beginne): de drukte zette ons aan tot een weddenschap om de tijd waarop de politie het feestje zou onderbreken, met slechts een krappe 5 minuten onnauwkeurigheid won ik glorieus (ik voorspelde tien minuten voor 1, maar het werd 0:46u). Meneer agent was overigens de kwaadste niet, want nadat het gros van de feestgangers was vertrokken, mocht de rest blijven. Ik ben zelf overigens niet lang daarna ook maar weer naar huis gegaan, want ik voelde me nog steeds niet top.
Zaterdag heb ik vooral huiswerk gedaan: 's avonds zouden we met een paar man bij iemand thuis film gaan kijken, maar gezien mijn (gebrek aan) voortgang, en het feit dat ik me nog steeds niet top voelde, heb ik verstek laten gaan.
Zondag was de laatste wedstrijd van Flagfootball (nu al!), maar gezien de treurige opkomst (3 man, 6 is minimum om te spelen) ging dit helaas (?) niet door. In plaats daarvan dus maar weer huiswerk gemaakt in een poging om m'n achterstand een beetje in te lopen. Bovendien was het misschien maar beter om niet te gaan sporten met m'n zieke kop.
Vandaag ging alweer beter: m'n keel is alweer bijna de oude. Vandaag heb ik hard gestudeerd op mijn Rock en Mineral Exam van aankomende donderdag: Hiervoor moeten we een stuk of 60 steensoorten en mineralen weten te onderscheiden, en hun eigenschappen uit ons hoofd kennen: sommige zijn niet zo moeilijk, maar anderen zijn echt vrijwel identiek. Blokken dus! En met 3 mid-term tentamens op komst in de komende 10 dagen, zal ik voorlopig niet veel anders doen!

Op het verjaardagsfeestje, vlnr: Amit, Nikolai, Justin en Bernhard, onder: Peter

zondag 15 oktober 2006

Vleermuizen & Interviews, maar ook Politie & Flagfootball.

Eind vorige week vonden we dat het tijd geworden was om de 'beroemde' vleermuizenkolonie onder de 'Congress Avenue Bridge' te gaan bekijken. Onder deze brug leven enkele miljoenen vleermuizen die rond zonsondergang uitvliegen om de lokale insectenpopulatie te decimeren. Naar het schijnt is het de grootste vleermuizenpopulatie in stedelijk gebied in de wereld. Uiteraard enkele plaatjes geschoten, maar het is lastig om die goed te krijgen:


Zoals ik al enigszins aankondigde in mijn vorige post, stond deze week in het kader van interviews: dinsdag had ik een interview met Hunt Petroleum en met Chevron, woensdag met Shell. Alle interviews gingen prima, maar het is wel grappig om de stijl tussen de verschillende bedrijven te vergelijken: Exxon was gestructureerd maar losjes, Hunt wilde eigenlijk alleen weten wie je was, Chevron was een gezellig gesprek van een uur en Shell was extreem gestructureerd met vooraf vastgelegde vragen. Voor komende week staan Schlumberger en Norsk Hydro op het programma.

Uiteraard werd er ook weer gefeest. Vrijdag was Justin jarig en hadden we een klein feestje bij hem, gevolgd door een groter feest bij Nikolai (een Noorse exchange-student). Dit feest was echt te vaag: er liepen zowel extreme alternatieve lui rond, als normale studenten. Bovendien was niet iedereen boven de 21, dus dat was vragen om problemen. En als je er om vraagt, dan krijg je die ook, we zijn immers in het land van de onbegrensde mogelijkheden. Jahoor: om 1:30 stond de Texas Alcoholic Beverage Committee of iets dergelijks voor de deur, met een forse politiemacht. Er was een minderjarige op straat aangehouden met alcohol, en toen ze polshoogte kwamen nemen, kwam er precies op dat moment een andere minderjarige het appartement uit wandelen. Dus het eerste wat werd aangekondigd was dat degenen die in het appartement woonden zouden worden gearresteerd, vervolgens vroegen ze wie er woonden. Persoonlijk had ik het in omgekeerde volgorde gedaan, aangezien dat vermoedelijk wat meer zou opschieten, maarja... ze zijn niet voor niets politie-agent geworden denk ik dan maar. Uiteraard was er niemand die zei dat hij daar woonde, dus was de politie-reactie dat in dat geval iedereen die daar aanwezig was beschouwd werd als 'tresspasser'. Ondanks (maar misschien ook wel omdat) dat ze met 6 auto's en een man of 9 waren, kon ik me niet voorstellen dat ze iedereen gingen arresteren, en dat dachten er meer, want iedereen hield zijn mond. Vervolgens werd besloten dat iedereen die er niet woonde het appartement mocht verlaten op vertoon van zijn ID-bewijs. Ook werd je hele portefeuille binnenstebuiten gekeerd om een bewijs te vinden dat je er woonde. Al met al een heel gedoe. En het irritante was dat we dus naar huis moesten, en we zaten nogal in de middle of nowhere, dus dat duurde wel even.

Amit en ik op het feestje

Justin had bedacht dat hij in de bosjes wilde zitten, terwijl we op de bus wachtten.

Wachten op de bus.

Vandaag heb ik weer flagfootball gespeeld. Onze dorm heeft zowaar voor het eerst in de geschiedenis een wedstrijd gewonnen! En dik ook nog (veel tegen 7). Ik heb zelfs een touchdown gemaakt, en had nog kans op twee andere (die ik zorgvuldig verknalde). Zo zie je maar, training helpt! (Nouja, die training moet nog komen: ik heb de football al gekocht, nu nog trainen).

Volgende week meer, nu studeren voor mijn eerste mid-term (morgen)!

donderdag 5 oktober 2006

Huiswerk & "Carrière" -> Druk!

Zoals beloofd, geen 2 weken deze keer, al is het alweer meer dan een week geleden dat ik een berichtje schreef.

Het einder van mijn vorige post, leidde een drukke periode in: een met veel huiswerk & veel "carrière"-georiënteerde activiteiten. De dinsdag na de trip naar San Antonio was de grootste carrière beurs voor technische studenten. Uiteraard moest ik hier even heen, dus gewapend met een stapeltje CV's en een korte voorbereiding: wat was mijn doel, welke bedrijven wilde ik aanspreken etc. ging ik na mijn college rechten naar de 'beurs'. Het was alweer een behoorlijke tijd geleden dat ik bij de DDB of Techniek Bedrijven was geweest, dus toen ik binnenkwam was het even zoeken: ik verwachtte een 'programmaboekje' en plattegrond, maar dat was er niet echt; wel kreeg je een sticker waar je je naam op moest zetten en een andere sticker die m.b.v. kleurcodes je opleiding weergaf (uiteraard had ik een zwarte sticker voor het zwarte goud). De indeling was wat raar: het gebouw waarin het gehouden werd, is normaal gesproken de basketbal arena, dus de 'vloer' is niet heel groot, dus een groot aantal bedrijven stonden opgesteld in de gang. Vervolgens moesten wij in een rondgang naar de 'vloer' lopen, zodat je geforceerd werd langs alle bedrijven te lopen, en in een bepaalde volgorde... niet helemaal ideaal dus.
Mijn planning was om eerst bij ConocoPhillips langs te lopen, of bij BP US, omdat ik in deze bedrijven iets minder interesse had en op die manier dus een beetje kon aftasten hoe zoiets in de USA gaat. Mijn planning viel in het water toen bleek dat de 3e stand waar ik langs liep, die van Chevron was. Direct in het diepe dus. De recruiter met wie ik sprak was zowaar bekend met de opleiding die ik hier doe (en dat is een wonder, want gemiddeld genomen doen maar 15 studenten per jaar deze studie), en het gesprek liep relatief soepel. Uiteraard mijn CV afgegeven en met visitekaartje van haar op zak naar de volgende.
Zoals ik al vermoedde, was BP US alleen voor Amerikanen, dus was ik daar snel klaar mee. ConocoPhillips was ook naar verwachting minder interessant. Bij ExxonMobil wisten ze niet echt wat ze met mij moesten en adviseerde ze me het via de faculteit bedrijfskunde of geologie te proberen. Bij Shell had ik wederom een goed gesprek, al werd het hier ook duidelijk dat ik een 'speciaal geval' ben. Voordat ik echter bij Shell aangekomen was, werd ik (bij voornaam) aangesproken door een recruiter. Ik was een beetje overrompeld, begreep in eerste instantie niet hoe de goede man mijn naam wist (naamsticker) en stond met mijn mond vol tanden. Het was een recruiter van Schlumberger, en ik moest bekennen dat ik niet heel veel van zijn bedrijf af wist. Hij was echter heel vriendelijk en vertelde in het kort wat ze deden, en uiteindelijk was het toch een goed gesprek!
Na deze gesprekken had ik de belangrijkste bedrijven gesproken en besloot ik huiswaarts te gaan om maar weer aan mijn mega-hoeveelheid huiswerk voor donderdag te gaan.
Het huiswerk bestond uit het samenvatten van het meest oninteressante wetenschappelijke artikel dat ik ooit heb gelezen (over Monte Carlo Analyse) en een aantal economische analyse-opgaven maken. Dit laatste leek heel makkelijk, maar gezien het niveau economie, nam ik aan dat er mooie ronde getallen uit zouden komen, wat niet bepaald het geval was (comlexe getallen enz. -> dat snappen mijn studiegenoten niet eens!). Ook was de formulering van de vragen niet helemaal correct, wat ook weer tot wat onduidelijkheden leidde. (Wat betreft de complexe getallen: later bleek je de formule niet te hoeven oplossen, maar het gewoon met trial en error te proberen).

Korte uitleg voor de rest van het verhaal: hier in de USA hebben veel universiteiten een 'recruitment-seizoen' dat ongeveer van eind september tot begin november loopt. In die periode kunnen de bedrijven op een website van de universiteit CV's van studenten (die hun CV hebben ingediend) bekijken en studenten uitnodigen voor interviews. Ook geven de bedrijven informatie bijeenkomsten over Carrières bij het bedrijf en de selectieprocedures.

Woensdag avond gaf de geologie divisie van Chevron een infosessie, en gezien het feit dat mijn studie officieel onder de faculteit geologie valt (niemand begrijpt waarom), waren wij ook welkom op die avond. Gedurende deze sessies verzorgen de bedrijven meestal pizza of broodjes en een presentatie. Chevron's presentatie was interessant, de broodjes prima, maar ze wisten echt niet wat ze met EER studenten moesten (Energy & Earth Resources, is de nieuwe naam voor Energy & Mineral Resources).
Donderdag na inleveren van het huiswerk, dacht ik dat eindelijk de drukte voorbij was, en dat ik me alleen zou hoeven voorbereiden voor mijn GRE test (Grade Record Examination -> de toelatingstest voor een Masters programma in de USA)... Vrijdagavond bleek niets minder waar te zijn: er waren 2 opdrachten voor dinsdag gepost.

Zaterdag was er echter tijd voor een beetje vrije tijd: om 18u was er weer een Football wedstrijd waar Bernhard, Peter en ik kaartjes voor hadden, en 's avonds was er een verjaardagsfeestje van een jongen die we donderdag ontmoet hadden en die ons had uitgenodigd. Overdag was er ook al een feestje geweest, maar daar waren Bernhard en ik niet heen gegaan omdat we moesten studeren.

Het stadion bij zonsondergang (19:15u)

Om een uur of vijf hadden we (bij mij thuis) afgesproken, zodat we nog snel wat konden eten voordat de 'game' begon (die duurt al gauw 4 uur dus een snack vooraf kan geen kwaad). Om 17u stond Bernhard voor de deur, maar van Peter was geen spoor te bekennen, ook nam hij zijn telefoon niet op. Aangezien hij met Justin naar het feestje overdag was, probeerden we die te bellen, maar ook bij Justin geen gehoor. We besloten maar wat te gaan eten en af te wachten. Terwijl wij zaten te snacken belde Peter (in extreem beschonken toestand): hij zat in een taxi richting stadion (het koste ons 10 minuten aan de telefoon om dit uit hem te krijgen). Wij besloten hier niet op te wachten en naar het stadion te gaan. Gedurende de wedstrijd (die Texas overigens dik won) geen enkel teken van leven van Peter's kant. Niet dat ons dat deerde, want de wedstrijd was leuk om naar te kijken, en wanneer het spel stil lag, was er een fantastisch schouwspel gaande tussen een meisje en jongen die naast ons zaten. We kwamen erachter (uit gesprekken met 2 andere meisjes) dat het vriendje vriendinnetje waren, maar hij sprak geen woord tegen haar, en iedere keer dat hij weg was resulteerde dat in huilbuien. Heel sneu.

Bernhard, en op de achtergrond het ongelukkige meisje.

Na de game besloten we nog maar eens met Peter te bellen: geen gehoor. Justin gaf inmiddels wel thuis. Hij was in beschonken toestand gevallen en had naar eigen zeggen zijn enkel gebroken. Waar Peter was wist hij ook niet. Toen werd ik gebeld door Peter: waar hij was wist hij niet. Het bleek een WC te zijn, maar hij wist niet waar. Dus ik vroeg of hij niet uit de WC kon komen om dat aan iemand te vragen, maar: "voor jou is het misschien makkelijk om op te staan, maar dat is het echt niet". Konden we dus behoorlijk weinig mee. Hij schrok overigens behoorlijk toen ik vertelde dat het al over tienen was, en vertelde dat hij dan al meer dan 4 uur op het toilet zat. (volgens mij des te meer reden om eruit te komen... maar dat was dus niet mogelijk).
Na nog een groot aantal keer heen en weer gebeld te hebben, zaten wij inmiddels deel 2 van het avondeten te nuttigen (deel 1 was dus voor de wedstrijd), was Peter eindelijk uit de WC gekomen en onderweg naar ons.

Peter -enigszins beschonken- had honger toen hij ons eindelijk gevonden had.

Het feest later die avond was super... ik heb een Amerikaanse geleerd hoe ze haar achternaam moest uitspreken (Van Kuijk) en verder vooral hard gelachen om Peter die amper kon bewegen, constant zat te tukken, maar beweerde niet moe te zijn en niet naar huis wilde.

Zondagavond had ik een infosessie in de vorm van een diner van ExxonMobil. Het eten was echt super, ik denk dat het de eerste fatsoenlijke maaltijd was die ik hier in de USA heb gehad! Het was echter niet zo'n goede avond voor het restaurant: er was een kleine bezoeker die zich af en toe meldde, en hier en daar de muur beklom: een muis. Leuk detail: een van de recruiters (idd een vrouw) stond iedere keer dat Iniemini zich meldde op haar stoel. Aan het einde van de avond had ik dezelfde vraag voor de recruiter (deze was niet bang voor muizen) als voor alle anderen: of ze ook iets wist voor EER studenten: jahoor, teken alsjeblieft in voor een interview!
Nu had ik dus behalve huiswerk voor dinsdag, voorbereidingen voor m'n GRE op woensdag, ook nog een interview op dinsdagmorgen (8 uur).

Gelukkig kreeg ik het allemaal voor elkaar: m'n huiswerk (voor dinsdag) was af, en het interview ging prima. Ze zag wel mogelijkheden voor me in de upstream divisie: Power & Gas Marketing van ExxonMobil... Ik ben benieuwd! Toen ik thuis kwam had ik een email van Chevron, dat ze me, naar aanleiding van het gesprek op de carrièrebeurs, heel graag volgende week willen interviewen. In totaal doen ze maar 7 interviews, dus dat is een goed teken! Dat interview is volgende week dinsdag ('s middags).
's Middags en 's avonds was ik druk met oefenen voor de GRE: deze bestaat uit 3 onderdelen: analytisch schrijven, verbaal en kwantitatief. Voor de laatste 2 onderdelen moest ik 550 scoren (uit 800) om toegelaten te worden tot EER (nadat mijn exchange is afgelopen). Tijdens oefentests kwam ik alleen niet verder dan 400 voor verbaal en 700-780 voor kwantitatief.

Tijdens de werkelijke test, woensdagochtend, had ik werkelijk geen idee welke kant het op ging. Voor analytisch schrijven moest ik een essay schrijven (45 min) in reactie op de stelling dat mensen niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor hun gedrag, omdat dit door factors buiten hun invloed wordt bepaald (ik vond dit onzin). Vervolgens moest ik een kort essay becommentariëren op de argumentering (30 minuten). In het verbale gedeelte kreeg ik wederom woorden voorgeschoteld die ik nog nooit had gehoord/zien. Twee voorbeelden van de soorten vragen zijn: je krijgt 1 woord en moet een woord kiezen wat het dichtst bij het tegenovergestelde in betekenis komt (uit 5 mogelijkheden) of je krijgt 2 woorden, en moet uit 5 paren van woorden het paar kiezen van welke de relatie tussen de woorden het dichtst bij die van de opgave komt. Vrij moeilijk, want meestal kende ik geen, of slechts enkele, van de woorden. Het kwantitatieve gedeelte was zoals in de oefentests niet heel uitdagend (dus makkelijk).
Mijn voorlopige score was 490 voor het verbale gedeelte en 780 voor het kwantitatieve. Niet slecht, al baalde ik van het feit dat ik geen 550 had voor verbaal. Later op de dag sprak ik 2 studiegenoten die beiden ook niet uit de VS komen, die vertelde dat ze waren toegelaten met scores van 300 en 340 op het verbale gedeelte. Op de website van de organisatie die de tests afneemt was te lezen dat het gemiddelde uit 4 jaar tests afnemen een score van ongeveer 450 is -> ik heb het dus beter gedaan dan een gemiddelde Amerikaan, dit had ik nooit verwacht!

De rest van de woensdag ben ik weer bezig geweest met huiswerk (tot 11u 's avonds, en ik had het nog niet eens af!) op 1 onderbreking na: een infosessie van Shell, uiteraard met pizza & Dr. Pepper (dat vinden ze hier geweldig.... bah!).

Voor komende week staan er weer enkele infosessies, een boel huiswerk, en het interview met Chevron op het programma.

Ik houd jullie op de hoogte.